Hayat bazen acıllarla doludur kimi zengin kimi fakir mutluluk diye birşey yoktur hayatta varsa bile aldatmacadır bir çok insan hep mutlu gözükür lakin bir yerde kalb sızısı vardır. Ve ben de bu insanlardan biriyim sevdiklerimi bire birer beni terk ediyor bazen keşke hiç doğmasam diyorum bir dileğim vardı küçükken annem ve babamla mutlu yaşamak babam bir alkol bağımlısı peki annem onun ne suçu vardı her zaman içip içip gözümün önünde annemi döverdi. Taki o güne kadar gene babam içip içip gelmişti kapıyı sert bir şekilde acıp annemin sacını tuutup yere fıtlattı sert bir şekilde yüzünü vurdu ve bağrışlarımla durmasını söylüyordum. Lakin beni dinlemiyordu ve bana küfür ediyordu
Babam: kapa çenenin sürtük sende annen gibisin şimdi ikinizden kurtulucam
Elin deki silahı bana doğru tutu ve annem beni korumak için önüme geçti ve bana sarıldı silah patladı ben anın şokuyla ağlıyordum. Annem ise yerde kanlar içinde yatıyordu. O babam dediğim Şeref yoksunu adam annemi ve beni burakıp kaçmıştı. Annemin yanına oturup sarstım .
Annem: eslem canım hiç bir zaman kötü bir kız olma
Eslem ise ağlıyordu ve çığlıklarla bağrıyordu
Eslem : anne noğlur gitme beni burakma noğlur yardım yardım edin kimse yokmu .
Ve ben bunu yaşadığımda 5 yaşındaydım
Arkadaşlar bu benim ilk hikayem lütfen beğenin ve yorum yapın
