Kırmızı Rugan Ayakkabı

Kaybetmenin gürültüsü

Sahildeki banka bir kadın yaklaştı.Önce bir kaç dakika ayakta durup denizi izlemeye başladı.Dalgındı kadın.Uzaklara bakıp hayallere dalıyordu.Çocukların çığlıklarına,araba kornalarına aldırış etmeden dalgaların taşlara vuruş sesini dinliyordu.Birden o huzur bulduğu ortamdaki sessizlik bozuldu.Kadının telefonu çalmaya başlamıştı.Aniden çantasına yöneldi.Çantanın fermuarını açtı ve telefonu aramaya başladı.Telefonu eline aldığında surat ifadesi değişmişti.Birkaç dakika telefon çalmaya devam etti.Telefon ısrarla çalıyor,kadın ısrarla açmıyordu.Sonunda fikrini değiştirip telefonu açtı.Kadın buğulu bir ses tonu ile 'Alo' dedi.Bir süre geçtikten sonra kadının sağ gözünden bir damla akıp gitti.Telefonu kapatıp başını kaldırdı.Her halinden belli idi acı çektiği.Bir sigara yaktı.Rüzgardan dağılan izmaritler gibi acılarınında dağılmasını istiyordu.Gözlerini dikmişti denize boğulmak istercesine.Rüzgar daha sert esmeye başlamıştı.Rüzgar estikçe kadının siyah saçları dalgalanıyordu.Kadın titreyerek paltosunun önünü ilikledi.Saat'e baktığında vakit epeyce geç olmuştu.Ayağa kalktı.Yüzünden oradan ayrılmak istemiyormuş gibi bir ifade vardı.Ağlamaya başlamıştı giderken.Terk ediyordu sahili kırmızı rugan ayakkabıları ile..