Peculiar Allegory (A Collection Of One Shot Stories)

Hide And Seek

I was at my friend's house and as an eleven year old kid, we want some fun by playing different games.

Suddenly my friend approached his mom.

"Mom, can we play hide and seek at ikaw muna ang taya?", my friend was happy uttering that words with a smile drawn on his cute little face.

"Oo naman anak, we can play", his mom answered joyfully.

"Okay mom let's start", my friend said.

Agad na ipinikit ng kanyang ina ang mga mata at nag umpisang magbilang.

One.... Two.... Three....

He suddenly grabbed my hand and find a place to hide at umabot kaming dalawa sa second floor.

"Halika rito, dito tayo sa loob ng kwartong to magtago"

Agad niyang binuksan ang di na ginagamit na kwarto na halatang pinaglumaan na ng panahon dahil sa mga alikabok nito sa loob. Agad akong tumango at pumasok nalang sa loob ng kwarto.

When we're inside the room we can only see the aparador and nothing else there, only that one aparador.

Four.... Five.... Six....

We heard na malapit ng matapos ang pagbibilang ng kanyang ina para hanapin kami so we quickly open and hide inside the aparador. It was dark but I can hear my friend breathing still.

Seven.... Eight.... Nine....

"Psshhh, wag kang maingay ha para di tayo marinig", pabulong na sabi niya.

Natapos ang pagbibilang ng kanyang ina at nagsimulang hanapin kami

"Nasaan ka nagtatago, alam kung dito lang sa tabi tabi"

We could hear his mother's footsteps on the floor and it's going upstairs.

"Kalma ka lang para di tayo makita", again he uttered at me.

Narinig naming bumubukas ang pinto ng kwarto kung nasaan kami ngayon agad kaming kinabahan. Biglang nagsalita ang kanyang ina.

"May tao ba dito? mukhang wala naman", pabirong sabi ng kanyang ina.

Narinig naming sumasara ang pinto.

Ng biglang bumuka ang aparador at bumulaga samin ang kanyang ina.

"Bulaga", sigaw ng kanyang ina pagkatapos ay tumawa.

"Dito kalang pala nagtatago anak, ayan nahuli na kita", agad niyang kinuha ang aking kaibigan sa aparador.

"Andaya naman ma nakita mo kami agad", sabi niya habang karga karga ng ina.

"Tama na muna ang laro, magpahinga ka muna", his mother said.

"Pero mom ako lang yung nahuli mo pero siya hindi", he said sabay turo sa akin.

"Huh? anak wala naman tayong kasamang iba at wala naman ibang tao diyan sa aparador tayo lang ang naglalaro".

"But mom, I can see him, he's right there", my friend hesitated.

"Anak, pagod ka lang siguro, hali kana sa baba".

Suddenly I felt the heavy bang in my chest, I realized, I died 3 years ago in this aparador because of suffocation, I was locked in this aparador.