En son 6 sene önce üstümde görmüştüm belki okul formasını. Aynadaki yansımama bakıp garipsedim. Zaman ne çabuk geçiyordu öyle daha dün elim s*kimde çişim var diye ağlıyordum.
Ah pardon zaten o dündü. Fazla içki içmek bana asla yaramıyor. Masamın üstünde başlayan titreşime kafamı çevirdim. Sabahın 7sinde hangi aptal beni arardı ki?
Tabii ki Park Ji Min
-Efendim başımın belası Park Jimin
--Sana da günaydın Jeon Jungkook. Bugün ki planımızdan bahsetmek için aradım. Öncelikle okula yeni öğrencilermiş gibi sızıp öğrencileri, öğretmenleri ve okul içinde kim varsa herkesi inceleyeceğiz daha sonra herkesle yakın olup sırlarını öğreneceğiz ki bunlar daha sonra bizim işimize yarayabilir-
-Tamam tamam. Bunları daha sonra konuşuruz. Şimdi sadece insanlarla yakın olmakla başlayalım.
-------
"Evet Jungkook okul bu. O kadar da zor gibi durmuyor, hım?"
O sırada kulaklarımızı büyük bir patlama sesi doldurmuştu. Silah mıydı o? hem de okulda?
"Evet sadece uğraşmamız gereken bir okul dolusu psikopat insan var. Hiç zor değil"
Omzuma bir el değmesiyle arkamı döndüm. Bu okul müdürüydü.
"Ah merhaba efendim. Biz seoul polis merkezinden geliyoruz. Konuyu zaten siz biliyorsunuz"
sesimi duymasınlar diye neredeyse fısıldayarak söylemiştim.
"Biliyorum evlat, hoşgeldiniz. Artık bu çocukları zapdedemiyorum. 15 yıldır bu okulda müdürlük yapıyorum herkese çok alıştım bırakıp gidemiyorum da. Bana yardımcı olursanız çok sevinirim."
Jimin söze girdi
"Zaten bunun icin buradayız siz meraklanmayın"
----
Jiminle ikimiz farklı sınıflara girip işimizi daha hızlı halletmeye çalışacaktık. 15 sene okul sıralarında geçmişti ömrüm daha fazla buna dayanabileceğimi sanmıyordum. Ders zilinin çalmasıyla yeni(!) sınıfıma doğru adımladım. Kapıyı çalıp içeri girdiğim sırada sırtımdan birinin itmesiyle sınıfın ortasına düştüm. Düştüğüm yerde kafamı çevirip kimin yaptığına bakmak icin arkamı döndüğümde aptal tipli bir çocugun (çarpılmam umarım) bana doğru sinsice gülümsediğini gördüm. Ayağa kalkıp aynı şekilde gülümseyerek çocuğun üstüne yürüdüm. Ayaklarımız birbirine değinceye dek yakınlaştım. Gözlerinin içine bakıp gülümseyerek konuştum.
"Çok komikti bir daha olmasın. Tavrım aynı olmaz" Karşımdaki çocuğun omzunu silkeledim ve tekrar gözlerinin içine baktım. Bir kahkaha patlattı. Kaşlarımı çattım. Normalde çoğu kişiyi böyle tehdit ederdim ama kimse kahkaha atmamıştı. Acaba psikolojisi mi bozuk diye düşünmeye itmişti beni.
"Sen benden de komiksin"
tekrar küçük bir gülümseme takınıp
"Öyle miyim değil miyim görücez"
dedim ve arkamı dönüp sınıfa baktığımda bütün sınıfın bizi izlediğini ve sınıfta öğretmen olduğunu farkettim. Herkes bana 'bu ne ayak' der gibi bakıyordu. Öğretmen,
"Tartışmanız bittiyse yerlerinize geçin. Dersimden beş dakika çaldınız. Yeni gelen, Taehyungun yanına otur."
"Taehyung?" dedim aniden kim oldugunu bilebilmek icin
"Ben" dedi arkamdan gelen bir ses. Kesinlikle bu sene beni uğraştıracaktı bu velet.
--------
