pardon ! size aşık olabilirmiyim?

Adsız Bölüm 8

umarım beğenirsiniz arkadaşlar :D

tanımadığım bilmediğim bir adamla henüz yanı başladığım okulumun ortasında öpüşeli tam bir hafta oldu.Bu bir afta içerisinde onu hiç görmedim,nedenini bilmiyorum ama onu görmek istiyorum.Öpüştüğümüzde öyle bir baktıki gözlerime canım acıdı gözleriyle birşeyler anlatmak ister gibiydi sanki...

Arabam kapının önündeydi evet babam araba almıştı bana her nekadar karşı çıksamda her zaman yaptığı gibi beni dinlememişdi.Böyle davranması ondan nefret etmeme sebeb oluyo ve benim babam çokda masum değil malesef .Her neyse bu düşüncelere dalarsam okula gidemeyeceğim galiba arabamın kapısını açıp çantamı arka koltuğa koyarak sürücü koluğuna geçtim ve emniyet kemerimide bağlayarak okulun yoluna koyuldum. Tam okulun bahçe kapısından içeriye doğru sürüyordumki onu gördüm...

Elinde başka bir kız güle oynaya okula gidiyorlardı kalbim öyle bir acıdı ki  direksiyon hakimiyetimi kaybettim ve okulun kafeteryasına tabiri caizse bodoslama daldım son hatırladığım kafeteryanın büyük camdan duvarının büyük bir gümbürtüyle kırılması ve etraftaki çığlıklar gözümü açtığımda hastanede olmayı bekliyordum ama değildim burası neresiydi hiç bir fikrim yokdu.

-uyanmıssın 

-aaa. Evet de sen kimsin 

-be hazal

hazal mı ? hazal kim ya sonra aklıa gelerek kafamı kaldırdım ve kızın yüzüne bakmayı başardım.Ama bu o kızdı onun elindeki peki burada benim yanımda yda benim onun yanında ne işim vardı o nerdeydi peki yada hiç olmamşmıydı her neyse kafamda kurmayı bırkakıp sessizliğe büründüm çok geçmeden sessizliğimi bozan dış kapının sesi oldu kaanlıkdı snaırım akşam olmuşdu.

Koridora doğru baktığımda onu gördüm o derin siyah  gözleri o günki gibi içim acıdı canım yandı neden onu her gördüğümde böyle oluyorum anlamadım.

-uyanışsın

-evet arkadaşında bunu söyledi

-ukalasın-

-ne !-

-her neyse kendini iyi hissediyorsan git

-nerde olduğumu bile bilmezken beden gecenin bu vakti gitmemi mi? istiyorsun ?

-gitmen ikimiz içinde en hayırlısı hadi git lütfen

Anlamadım ne demek istedğinin ama kalkıp toparlandım ve çıktım evden nerede olduğumu bilmiyordum aslında bilmekde istemiyordum gtmek istemiyordum bana ne oluor böyle bilmiyordum ama ondan uzaklaştığım her adımda canım yanıyordu .Taksiyi durdurup bindim bi düre donra eve geldiğimde para ödemek için çantamı açtığımda büyük br defterle karşılaştım benim değildi emindm neyse taksnin ücretini ödeyip eve girdim kimse yokdu fırsatdan istifade hemen odama çıktım ve şu nerden geldiğini bilmediğim defteri biraz araştırmaya koyuldum .Defteri tam açacakken kapağında şöyle bir yazı vardı...

-eğer ki babanı çok seviyosan ve kaybetmek istemiyorsan okuma...

anlamadım hiç bir şey ama inede tereddüt etmeden açtım defteri .Açmamla şok oldum bu babamn el yazısı ve tarih ile başlıklara bakılırsa bir günlük bu ve ben dahada merak edip okumaya başladım.