One Shot Stories

Untitled 1

V-vampires!

Yan ang kanina pang laman ng utak ko. Pagod na pagod na akong tumakbo at magtago. Hindi ko alam kung nasaan ako at paano ako napunta sa…gubat!

Ang alam ko lang ay kanina pa ako tumatakbo para lang matakasan ang halimaw na gusto akong patayin. Patuloy pa rin ang pagbuhos ng luha ko.

Mabigat na ang paghinga ko at ramdam ko ang pagtaas baba ng dibdib ko sa sobrang hingal. Ramdam ko rin ang pangangatog ng mga binti ko.

Natigilan ako ng biglang bumalandra sa harapan ko ang nakangising lalaki. Bald head, wrinkled face,pointed ears,bloody eyes and his sharp fangs are giving me fright and panic.

He stepped forward causing me to tremble even more. My blood began to drip as his long nails scratched my arm. I started to cry in pain and agony. D-dang it!

"Hmm. Blood!" He murmured, the evil smile still on his face.

Umatras ako ng may matapakan ako dahilan para matumba ako. "Argh!" I shouted in pain.
Unti-unting siyang humakbang palapit.

"D-don't," bulong ko. Wala na akong lakas para ipagtanggol ang sarili ko. Ipinikit ko ang mga mata ko.

Mamamatay na ba ako?

Ito na ba katapusan ko?

Hindi ko pa natitikman yung magnum. Saka ibang flavors ng ice cream! Hindi ko pa gawa assignments ko. Lagot ako sa prof ko. Tapos yung…tapos di ko pa nabibili album ng kpop idols ko. Hindi ko pa namemeet favorite authors ko. Marami pa akong pangarap! Hindi akong pwedeng mamatay.

Ngunit ang lahat ng yan ay balewala kung hindi ko naman maililigtas ang sarili ko. Muli akong tumingin sa halimaw ngunit nagulat ako ng wala na ito sa harapan ko. Sinubukan kong ilibot ang paningin ko. Madilim. Puno. Wala na akong maaninag na iba pa.

Nanlaki ang mata ko ng may sumulpot na malaking aso sa harapan ko. Inamoy amoy ako nito. Mabaho na ata ako.

Hindi ko maaninag ang buong itsura nito dahil sa mga luha ko. Ngunit ang nasisiguro ko ay ang ganda ng mga mata nito.

Emerald eyes.

                                    ~•~

"Huwag!" Agad akong napabangon. Nagsimulang lumandas ang mga luha ako kasabay ng pagyakap ko sa sarili ko.

Doon ko lang din napansin na may nakapulupot sa sugat ko. At…nasaan na naman ako?! Dang! Hindi panaginip ang lahat ng iyon. Ngunit ang pinagtataka ko ay ang kama na hinihigaan ko. Kaninong silidito?

Dahan dahan akong bumaba sa kama at tahimik na naglakad palabas. Kubo. Nasa isang malawak na kubo ako. Lumabas ako ng bahay at doon ko nakita ang lalaking naka-upo sa...

Shit!

Mabilis akong tumakbo palapit sa lalaking nasa gilid ng bangin. "Hoy! Balak mo bang magpakamatay?!" sigaw ko. Agad itong lumingon at nanlalaking mata na tumingin sa rebulto kong naglalakad palapit sa kanya.

Natigil ako ng tumayo ito at tumakbo palapit sa akin. Doon ko lang napagtanto na hindi ko siya kilala! Pota!

"Huwag kang...huwag kang lalapit!" pagpigil ko sa kanya bago man siya makalapit ng husto. Tumigil ito,pinagkrus ang mga braso at seryosong tumingin sa akin.

"Papatayin mo rin ba ako?!" ramdam ko ang panginginig ng boses ko. "Kakainin? Gusto mo din ng dugo ko? Please huwag!"

Seryoso pa rin itong nakatingin sa akin. Hindi ako mapakali. Ibang klaseng tingin ang ginagawad niya sa akin. Napalunok ako.

Clean cut hair, thick eyebrows that looks more better because of the frown on his forehead. His eyes were intense and stunning as before. Those captivating emerald eyes of him. His perfect lips to his well-defined jaw. Down to his... O my freaking way! His abs and well-built body are shining because of the light and beauty of the moon!

"Are you done staring?" Napalunok ako ng marinig ko ang malalim niyang boses isama mo pa ang pagsalita niya ng ingles. Ang sarap pakinggan!

"Will you hurt me too?" Narinig ko siyang nagmura. At laking gulat ko ng kaagad siyang napunta sa harapan ko at hinagkan ako.

"I won't hurt you baby. No one will." Nagsitindigan ang balahibo ko. Pakiramdam ko ay ligtas ako gayong yakap niya ako. Na para bang walang makakapanakit sa akin.

Tiningala ko siya at halos mapugutan ako ng hininga ng malamang ilang dangkal lang ang lapit ng mga mukha namin sa isa't isa.

Niyakap niya ang bewang ko gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay nakahawak sa baba ko."I'm sorry—," bulong niya sa tenga ko. Hindi ako makagalaw ng simulan niyang halikan ang baba ng tenga ko. Para akong kinikiliti ng kung ano sa tiyan ko.

"–I'm late."Hinalikan niya ako sa pisnge. Malambot at dahan dahan.Napapikit ako at dinadami ang bawat halik. Hanggang sa umabot sa gilid ng labi ko. Tinagalan niya ang paghalik doon. Saka pabalik-balik na itinaas baba ang kamay niya sa bewang ko. Napahawak ako sa matitipunong dibdib niya. Bumitiw siya sa halik saka tumingin sa akin.

"Forgive me, baby." Napapaos na sambit niya."I won't let anyone to hurt you,ever again." And from that,he kissed me passionately.

I can feel our hearts pounding loud and fast. My knees began to tremble. His kisses were addicting. I hugged his nape same as he hugged my waist and drew me closer to him. I peeked at him with eyes half open only to find out that he was carried away by the kiss.

"Oh~," Mahinang ungol ko. Nakakalasing ang mga halik niya. Para bang sinasabi niya na wala akong dapat ikatakot. May pinaparamdam siya na hindi niya masabi. Habol naman ang aming hininga ng huminto kami sa paghahalikan. He looked at me with those carring eyes of him and smiled. "Ik hou van je." he whispered.

I smiled as I remembered his name. "Nikolai."