Her romanın ayrı bir sayfasında sevdim ben seni. Her sayfanın ayrı satırında yaşadım. Her cümlenin ayrı bir kelimesinde hissettim. Ve her kelimenin ayrı bir harfinde dokundum kalbine. Her şairin ayrı bir şiirinde duydum sesini. Her günün güzel bir olayında hatırladım kokunu. Hoş hatırlamak için unutmak gerekmez mi? Aslında yeni bir sayfaya geçmek için sayfanın bitmesi gerekir mi ki? Yoksa tertemiz bir sayfa yarım kalmış sayfaların yerini alabilir mi? Temiz bir sayfanın yarım kalan sayfaların yerini alması gibi alır mı onlar da benim yerimi? Alsa bile unutamazsın ki beni! Hem her yeni sayfanın altında eski sayfada kullanılan mürekkebin izi belli olur. Değil mi? Her hatıranın izi kalır kalbinde. İlklerin özeldir. Hep hatırlarsın. İlklerinin sahibiyim ben senin. İlk kalp hırsızın, ilk aşkın, ilk hayalin kim bilir belki de ilk nefesin.. Daha sayacak çok ilkin var aslında. Ama biliyor musun? Senin bende bıraktığın izlerin daha fazla. Mesela ilk aşkım, ilk sevgilim, ilk öpücüğüm, ilk nefesim, ilk gözlerim.. Hepsinden öte ilk ve tek hayalim. Tabi sen bunları bilmiyorsun. Gerçi nereden bilecksin ki zaten? Sen hiç duydun mu senin yanındayken kalbimin ritmini? Veya hissettin mi boğazımda düğümlenen kelimelerin tok sesini? Aslında bu mektubu sana hitaben yazmam çok saçma. Ne de olsa bu da gitmeyen mektuplardan biri değil mi ki?..
VamiVampir_
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gitmeyen Mektuplar
RomanceAsla göndermeye cesaret edemediğim ve her bir kelimesini yazarken inci tanesi gibi saf ve temiz gözyaşlarımı sarf ettiğim mektuplarım.. Artık hepimizin mektupları....
