Teardrops on the AFGITMOLFM Book

Chapter 1: Cry Harder

Chapter 1: Cry Harder

-

Nagsimula akong kabahan at maluha-luha ng nasa Page 248 ako.

"Mahal mo pa rin ba ako? Mahal mo pa rin ba ako, hanggang ngayon?" Malakas na pagbasa ko. 

Nag-form ng sad face ang mukha ko, "Gunggong ka kasi Nate" Sigaw ko sa libro, As if naman maririnig niya ako. Nag mumukha akong ewan dito.

"Wag mo na lang sagutin ang tanong ko." ANO? Nate? Dahek! Magtatanung-tanong ka tapos ganun? Bwisit/. 

"Pero nagpakatanga ako. Nagbulag-bulagan. Nagpanggap akong walang alam." "Ah-Ah!" Nate? Bakiiiitt?

Ayistapporawayl. "Nate? Nateeeee! Huhuhuhuhu! Nate wag mo akong paiyakin, Walang hiya kang bakla nagmamagwapo!" Nagtutubig na ang mga mata ko, Grabe! "Ilyich! Ilyich! Don't cri!" Tumingala lang ako at pumikit. "Sige! Prosid!"

In hale! Exhale.

"Nag..." Tumulo ang luha ko, "panggap..." Sniff "akong walang alam" Aww. Nate wag kang ganyan! "Nagpanggap akong hindi ko alam na may amnesia si Art." Parang gripo yung mata ko,Ayoko na! Garalgal na rin akong mag-basa ko... Dahil hindi ko na kaya ay pumikit ako at dumilat, pinagpatuloy ko ang pagbabasa ngunit tahimik nalang.

Seriously? Mas na una pa akong umiyak kaysa sayo Ianne eh, eke neleng keye dyen?

I turn the page, And my heart start to ache.

"Awww, Wagggg!" Sama-sama ng loob ko, No. Ang sama talaga. Ang sakit-sakit. bakit parang dinudurog at jinajackhummer (Satotoolanghindikoalamspellingkayasorrykungmalihehehehehe)

"Sorry... pinipilit pa kita sa tabi ko." No, Hindi. 

"Umalis ka na rito!" 

"What bakit Nateee!" 

Kasabay ng paghinto ng tibok ng puso ni Ianne at ng puso ko.  ay hindi advance ng 3 seconds yung akin. "A-ano... Nate, bakit ka ganyan?" Mali ito noooo! Hindi! Hindi maari ito. Diskentbe...

Sa paruloy sa aking pagbabasa, para akong nahihirapang humiga. Piling ko, Ang sakit sakit. Hindi ko kaya. "Bakit?"

Ianne, Ramdam kita.

"Gusto kong lumigaya ka...para mamahinga na ako."

Huminto ang mundo, oras at lahat-lahat. Sinubsob ko ang mukha ko sa Unan ko.

"Asdfghjklzxcvbnmqwertyu..." (Bakit?Nate, Nate! Hindi ko kaya, Ayoko! Wag! No! No! No! Noooooooooooo! Masakit sa puso nate! Hindi pwede!" Sigaw ko. ng nakasubsob ang mukha ko sa unan.

Patuloy ako sa pagiyak!

Ilang oras akong nakasubsob sa Unan, Para kasing pinupunit ang puso ko naparang papel na pinong-pino. Parang ring buhay ko.na si Nate.

Mahal ko na si nate...

Bakit? Bakit nagmahal at inintidilang niya ang mga taong nasa paligid niya, bakit kung ganun nagpakita pa si Ianne sa kanya kung ganun din naman hindi naman sila magmamahalan, bakit kung sino pa yung nagmahal sila pa tong hindi minahal? Bakit? Hindi ko gets.

Nate! Hindi ka sana mamatay.

Ilang oras, Ilang oras. 4 hours kong sinobsob, Basang basa na rin ang unan ko at nanganagamoy laway na. (Joke)

Alas syete na ng Hapon, Wala na akong ganang kumain. Ang sama-sama ng loob ko.

"Hindi naman siguro mamamatay si nate noh?" Tanung ko sa kawalan. Pero walang sumagot. Hawnays!

Huminga ako at inayos ang paghinga at hinawakan muli ang libro.

"Papikit?" Muling lumuha ang aking mata.

"Nakakaloko na ito ha!"

Gusto kong magwala. Ayoko! Ayoko kasing mamatay si Nate, Mahal ko nasiya Kahit Fiction Character lang siya. No hindi He's really, for me. He is..

"Ayoko na!" Sambit ko.

"Ang baho ko na!"

"Hindi pa ako naliligo"

"Mukha na akong ewan"

"Hindi ako Baliw"

"Sayang pera"

"Pero... Si Nate!" Bulong ko.

Tumakbo ako papuntang Cr at Inopen ng shower kahit hindi pa ako nakahubad. "Si Nate...." Bulong kong muli.

Napapalo ko sa pader, "Aaahhhhhhh! Nate! Aaayoko!" Kahit walang lumalabas na boses ay nasasabi ko.

Ang sakit!

Napaupo ako.

Hindi! No! Ang sama ng Author!

Ayoko na!

Sa pagkatok ng pinto sa kwarto ko, ay natigilan ako. Napaayos at naging okay.

"Ay, May Bisita ka!" Sigaw ng kapatid ko.

"wag kang magulo, Broken Hearted ako!" Sigaw ko.

"Ano?" Sigaw niya.

"Naliligo ako!" Sigaw ko agad. Ang bingi-bingi.