Always

Hoofdstuk 1

Ik kijk omlaag, en zie het nog steeds lege blaadje van mijn wiskunde toets. Wat is dit voor een f**k lastige toets? ik zweer dat ze het hier nog nooit over heeft gehad! ik zie op de klok dat ik nog 3 minuten heb, laat ook maar zitten. Het gaat me toch nooit lukken. zeker niet met al dat gedoe thuis. Sinds mijn moeder een half jaar geleden is overleden, komt mijn pa haast nooit meer het huis uit of doet iets leuks. Zelfs de boodschappen worden thuis afgeleverd, maar dat is nog niet eens het ergste: sinds mijn moeder dus is overleden lijkt het wel of mijn vader ook elke dag zieker word. Laatst nam ik hem gedwongen mee naar het ziekenhuis voor controle, en daar kwam uit dat hij een hele zeldzame vorm van diabetes heeft. Die vorm is dus niet geneselijk, ze zeiden dat hij nog hooguit een paar maanden heeft. Nou ik kan je een ding zeggen: die controle heeft ze humeur niet een beetje verlaagd maar echt zoveel dat hij weken, ja weken achter elkaar in bed kan liggen, zonder dan ook maar iets uit te voeren... Maar net zoals hij ben ik er ook kapot van hoor, maar ik wil het niet zo laten merken, dat zorgt alleen maar voor meer stress. "Brrrrrrrrrrr" ik schrik op uit mijn gedachte, de bel gaat. Ik sta op en lever het lege blaadje in, zonder haar aan te kijken loop ik het lokaal uit. Ik kijk om mijn schouder en zie Naomie en Nikkie aankomen. Ik loop op ze af, "en hoe ging de toets bij jullie?" Naomie kijkt me met een spottende blik aan en loopt verder, Nikki sloft een beetje achter haar aan. " heb ik iets verkeerd gedaan? Stamel ik.." In een reflex draait ze zich om en schreeuwt: " vieze **** dat je bent! We hadden gister afgesproken te gaan stappen ik had me daar super lang op verheugd, dan kom je niet opdagen en ga je uit met mijn zus, je hebt me gewoon super laten zitten zonder dan maar ook iets te zeggen!!!!" Ik zoek in Nikki's ogen naar steun maar die kijkt alleen maar naar Naomie.
" oh sorry ik was het vergeten" Lieg ik. "Het zal wel" zegt ze, " je denkt echt alleen maar aan je zelf" Ik wil nog in protest gaan maar ik weet dat het geen zin heeft en dat ik dan alleen nog maar meer ruzie krijg! Dus zeg ik nogmaals dat het me echt spijt, maar zo te zien maakt dat toch geen verschil want ze loopt gewoon weg. "Ze heeft niet zo der dag" zegt Nikki als Naomie al wat verder weg is. " ik merkt het" zeg ik en loop verder. "Zullen we samen even een patatje gaan halen?" Zegt Nikki. "Nee ik heb geen zin." Waarom niet?" "Gewoon dat kan toch wel een keer!" "Alsjeblieeefffttt" smeekt ze bijna! "Ik zeg toch nee, hou op man" roep ik er uit. "Ze kijkt even verbaasd maar dan veranderd haar gezichtsuitdrukking, "Naomie had gelijk, je denkt echt alleen maar aan jezelf!!" En ook zij loopt boos weg. "Dat ook nog!" Mopper ik in mezelf.

Ik duw de deur van de garage open en zet mijn fiets erin. Ik loop naar binnen, en sluit de goud/gele deur achter me dicht. Ik loop naar boven en zoek mijn vader. "Papaaaa" "Papp ik ben thuiissss" geen antwoord. Ik denk in mezelf of dit kan iets heel goeds betekenen, dat hij lekker even aan het winkelen is over naar de kapper. Of er is iets gebeurd en ligt hij wel in het ziekenhuis!! Maar ik moet nou niet opeens paniek maken want dat is vast nergens voor nodig.....

Ik zit nu al 3 uur thuis zonder dat ik dan ook maar weet waar hij is. Ik heb hem al wel bijna 10 keer gebeld, net zoals Naomie en Nikki maar die drukken me weg omdat ze vinden dat ik alleen maar aan mezelf denk! Pff nou echt niet hoor. Ik denk echt wel aan anderen, toch? Opeens krijg ik het benauwd, misschien is mijn vader ook wel weg omdat hij vind dat ik alleen maar aan mezelf denk!! Ik weet niet wat ik moet doen dus pak ik maar een glas wijn. In twee grote slokken heb ik het glas leeg gedronken, de bittere nasmaak brand in mijn keel. Maar toch wil ik er nog een, en nog een en nog een. En langzaam begint het wat lichter in mijn hoofd te voelen. Heerlijk vind ik het, ik trek de koelkast open en neem wat blikjes Heineken mee. En net als de wijn giet ik het er in als water.