Ik hoor een geluid maar wil er niet aan toegeven, ik lig met knallende koppijn in bed en ben echt niet van plan eruit te gaan komen. Als de telefoon voor de 10e keer overgaat ben ik het zat en trek mezelf uit bed. Godsamme wie gaat er nu dan ook nog bellen. Het is half 1. "Met pippa, wat is er?" Aan de andere kant hoor ik een bezorgde vrouwenstem zeggen: "Er is iets goed mis met je vader je moet nu naar het ziekenhuis komen." Ik schrik me een ongeluk en in alle paniek zeg ik: " nou in welk ziekenhuis ligt hij dan?" Dat is natuurlijk weer lekker aardig om als eerste te vragen! Maar ze blijkt het niet echt te merken en zegt, "Justineziekenhuis" "Ik kom eraan brabbel ik...
Ik loop met rare stukjes ren er in, naar de balie waar een hele knappe man achter zit! Maar daar gaat het nu even niet om. "Ik kom voor mijn vader Peter Afvalbak", verschrikkelijke naam ik weet het. Gelukkig hadden mijn ouders besloten dat ik de naam van mijn moeder kreeg. "Ja, kom maar mee, voor dat je naar binnen gaat moet je weten dat hij zo is verzwakt dat hij je nauwelijks meer herkend. Het zou wel eens zijn laatste dag kunnen zijn, het spijt me." Als ik naar binnen loop ren ik naar mijn vader toe kan je me horen papa?" Met een lichte glans in zijn ogen kijkt hij mij aan. "Pippa?" Vraagt hij,
Sorry voor het kleine stukje weer, morgen schrijf ik verder! Xo
JE LEEST
Always
Novela JuvenilPippa van 16 woont bij haar ouders, maar sinds haar moeder is overleden en haar vader op sterven ligt, gaat het niet zo goed met haar. Het enige wat ze doet is drinken, en laat iedereen om haar heen vallen omdat ze zich zelf zo belangrijk vind! Maar...
