Kapaktaki IX. Enternasyonal logosunu lise üçde sınıfın tahtasına çizmiştim büyük bir özveriyle. O günlerden sadece bir kaç şey kaldı. Son bir kaç yıldır düşünüyorumda böyle olması gerekirmiydi yada kötü giden bazı şeylerin düzelebilmesi çok mu zordu?
Hiç bir zaman ilahi adalete isyan etmedim.
Hiç bir zaman doğru olduğuna inandığım şeyden vazgeçmedim. Davama sadık kaldım her ne kadar elimden gelen, bir işe yaramadıysada.
Her geçen yıla baktığımda saçma sapan şeyleri kafaya taktığım için alaycı bir gülümseme var yüzümde, bide hepimizde olduğu gibi yanlış kararların getirdiği biraz pişmanlık.
Yanındakilerinin getirdiği güvensizlik, bazen iki muhabbet edebilecek birilerini bulamaman, sokakta ve o arka sırada verdiğin savaş. Hepsi bir bütün gibi sonu gelmicek gibi.
Aslında ne diyebilirim ki hayat olması gerektiği gibi ve bu benim hayatım tüm seçimler ve seçimlerin getirdiği sonuçlar bana ait.
Bazen devrim kadar birini özlersin, özlemin dinmez zaman durur ve o yanlış kişi olsa bile fark etmez ne düşüncelerin biter ne de gözlerini kapattığında hayal ettiklerin.
Sonunadek olabildiğince iyi yaşa kotu biteceğini bilsen bile dolu dolu yaşa. Fazla düşünmek yada plan yapmak bir işe yaramıyor, bugün bile daha önce bunaldığım anları basit sorunları bile özler oldum.
Bazen biri çıkar karşına tüm o kötü gidişatın sonu gelmiş gibi yeni bir sayfa açılır. Herşey güzeldir, yeni bir amaç vardır yeni birini tanımanın heyecanı sarmıştır dört bir tarafı.
Lakin bitene kadar...
İyi yada kötü baksan bile birşey değişmiyor o yüzden seçim senin...
