Bu Bizim Hikayemiz... / Texting✔️

"2"

Hoşgeldinizz Canlarımm <33

Arayı çok açmak istemedim 🙈 ondan hem hevesim de varken hemen yazmak istedim 2.bölümümüzü❤️Şimdi sizi Gecemizle başbaşa bırakıyorum 🙃
İyi okumalarrrrr🤍
————————

Sanki biz gözlerimizle konuşuyorduk...

Belimdeki ellerle şoka girdiğim de o tanıdığım ses beni girdiğim şoktan çekip attı.
"İyi misiniz?" Bu onun sesiydi.
Direk ellerinden kurtulup karşısına dikildiğimde ağzımı bıçak açmıyordu.Sanki biz gözlerimizle konuşuyorduk.

"GECE OĞLANA TEŞEKKÜR ETSENE SENİ SÜMÜK GİBİ YERE YAPIŞMAKTAN KURTARDI!"

İç sesim çıldırmıştı.

"Tamam tamam unuttum sakin ol iç ses."

"Şey, Teşekkür ederim beni tuttuğun için."diyiverdim birden.Gözlerime öyle güzel bakıyordu ki kalbim çıkacaktı şimdi.

"Rica ederim ne demek hayatını kurtardım."diyip küçük bir tebessüm oluşturdu yüzünde.

Gecenin kalbi erimişti o tebessümü görünce...

"Ee-e şey ozaman ben gidiyim."Gitmek istemiyordum aslında ama gitmek zorundaydım onun yanında kalamazdım hem o kimdi ki benim neyimdi? Ya da ben onun neyiydim?

"Tamam ozaman görüşürüz ismini bilmediğim kız "dedi yine aynı o tebessümle.

"Görüyormusun Gece.İsmini öğrenmek için yapıyor tüm bunları ama bişey olmaz zaten aynı sınıftasınız söyle gitsin."

"Haklısın iç ses.Söyleyim belki arkadaş oluruz:)"

"Gece.İsmim Gece."dedim tebessümle.

"Gece mi?Sen ciddi misin??"dedi Şaşkınlıkla.

Onun şaşkın ifadesine gülerek "Evet Gece.Niye bu kadar şaşırdın ya?"

"Bilmem.İlk kez böyle güzel ve garip  bir isim duyuyorum."dediğinde yüzüm kesin utancımdan kızarmıştı.

"Senin o kadar hayatını kurtardım artık bana bi hayat borçlusun istersen bi kahveyle ödeyebilirsin."dedi.

"GECE BU ÇOCUK BİZE AÇIK AÇIK YÜRÜYOR.HEMEN UZAKLAŞ YOKSA SÖZÜMÜZÜ TUTAMAYACAĞIZ."

Söz mü ? Ha evet o söz.Ben 5 yaşındayken  mahallede bir arkadaşım vardı o da ismini hatırlamadığım o bal renginde gözleriyle benim en yakın arkadaşım olan çocuktu.Onu çok severdim,Herşeyimi ona anlatırdım, o bana herşeyini anlatırdı.Birbirimizi çok severdik ozamanlar...Sonra babamın tayini çıktığında biz gitmek zorunda kalmıştık İstanbuldan,Ondan,En yakınımdan...İstanbuldan sonra İzmire gelmiştik ve babam burda emekli olmuştu benim bütün çocukluğum burada geçmişti hemen hemen.Ben giderken o bal renkli gözlümle birbirimize söz vermiştik
"Asla ama asla birbirimizi bırakmıcaz.Asla ayrılmıcaz.Her zaman birbirimizin en yakını olucaz." Bu sözü hiçbir zaman unutmadım ben ve unutmaya niyetim yok açıkçası.

"Haklısın İç Ses.Sözümüzü Tutmalıyız."dedim içimden.

"Şey ben kahve hiç ama hiç sevmem.Dışardada oturamam ben fobim var benim yani şey sen başkasıyla oturup kahve içsen daha iyi olur bence.Benim eve gitmem gerek" diyerek koşa koşa evin yolunu tuttum.

Arkamdan şaşkınca bakan bir çift gözün beni izlediğini bildiğim halde...

Selam Canlarıııımmm💖
2.Bölümümüzde burada bitti.Bence güzel bitti Sizce nasıldı??
Yorumlarınızı bekliyorummmm.

Hikayeyi puanlamayı unutmayınn💕

Acaba Gece bu sözü kiminle verdii🙈