Διπλη ζωή

18ο Κεφαλεο

Μεριά Αριας

Μπενω στο σχολείο. Περίεργων νόμιζα ότι είχα αργισει. Γιατί είναι όλοι έξω;;;

Καθώς περπατά γα πολύ με κοίταγαν αλλά δεν έδωσα σιμασια. Είδα την Νίκη και την παρέα της να ερχοντε προς το μέρος μου. Καλά θα γελάσουμε πολύ αυτές έλειπαν την προηγούμενη βδομάδα.

Νικη:για είμαι η Νίκη είσαι κενουρια;;

Εγω γελασα

Εγω:όχι η Άρια είμαι που ενοχλεις

Είπα με θρασος

Έμεινε να με κοιταει

Τανια:αποκλιετε

Εγω:και όμως. Και τώρα σιγνωμει

Είπα και την εσπρωξα για να φιγω. Πειγε να μου πεινάσει το χέρι για να με απιλισει αλλά δεν την αφίσα τραβιχτικα και της το γιρισα

Εγω:ακούμε καλά τσούλα κι εμένα δεν θα με ακουμπάς καταλαβες

Αυτή φοβιθικε

Νικη:ασεμε

Έλεγε με δακρια όλοι μας κοίταγαν με ανοιχτό το στομα

Εγω:τσου τσου τσου πες μου την μαγική λεξη

Είπα και πιεσα περισωτερο το χεριτηες

Νικη:εντάξει δε παρακαλώ ασεμε

Το αφινω και πάνα και τα άλλα τα τσουλακια να την βοηθεισουν να σικοθει

Νιλη:θα μου το πλιροσεις αυτο

Εγω γέλασα και της είπα.

Εγω:οπότε θες πουτανακι μόνο πες μου την τιμή για να ξέρω πόσα θα σου δώσω.

Όλοι στο προαβλιο γέλασε με την Νίκη. Αυτή σικοθικε και εφιγε θυμομενη.

Εγω πειγα να ρωτισω τι γινετε. Οπότε πειγα σε ένα αγόρι που σινιθος κάθετε μόνο του.

Εγω:σιγνωμει να ρωτισω κάτι;;;

?:ναι βεβεα πες μου.

Εγω:τι γίνετε γιατί δεν είμαστε στις τάξεις μας;;;

? :έχουμε περπατώ.

Εγω:ααα ευχαριστώ. Να κατσω;;;

? : φυσικά

Εγω: δεν σε έχω ξαναδεί εδω

? :είμαι κενουριος με λένε Λευτέρη χαρικα

Του χαμογέλασα

Εγω:Άρια επισεις. Σε πειο τμιμα σε έβαλαν

Λευτερης:στο Β3. Εσύ σε πειο εισαι;;

Εγω:και εγώ εκεί είμαι αν θες μπορούμε να καθωμαστς μαζί και γενικά να κάνουμε παρέα

Λευτ:ευχαριστώ αλλά η παρέα σου θα με θέλει;;

Εγω:μην ανισιχεις για αυτό δεν έχω παρέα. Θες να έρθεις μαζί μου μέχρι πάνω να αφισουμε τις τσάντες μας;;

Λευτ:ναι αμέ. Αλλά να σε ρωτισω κάτι;;;

Εγω:ναι φισικα

Λευτ:αυτός εκεί είναι το αγόρι σου που με κοιτάει με μισό μάτι;;

Γυρνάω και βλέπω τον αλεξ να είναι έτοιμος να του επιτεθει.

Εγω:αυτός όχι καλέ και γενικά δεν έχω αγορια

Λευτ:αυτό που λες δεν στέκει είσαι πανεμορφη

Του χαμογέλασα.

Εγω:σε ευχαριστώ και εσύ κούκλος είσαι.

Κοκκινισε

Εγω:αλλά δεν έχω ούτε φίλους έχω έλα πάμε να σου εξιγισω την φάση.

Καθως ανεβεναμε του εξιγισα τι έχει γίνει στο σχολείο. Και γενικά μιλισατε λίγο. Μου είπε για αυτόν. Οι γονείς του δουλεύουνε σηνεχεια και δεν τους βλέπει σηχνα έχει έναν μεγαλύτερο αδελφό που ειναι 25. Είναι γκεϊ αν και ντραπεικε να μου το πει στην αρχή.
Του είπε και εγώ ότι έχω ένα παιδί δεν το περίμενε αλλά του εξιγισα λίγο την φάση και κατάλαβε. Με ρωτισα ποιος είναι ο πατέρας και του είπε ότι όταν του γνωρίσω τον μικρό θα το καταλάβει κατευθείαν.

Λευτ:πάντως ο Αλεξ σε γουστάρει να ξέρεις φέρνετε στον τρόπο που σε κοιτάει.

Εγω:δεν νωμιζω αλλά τέλος παντον εσύ καμιά σχεση

Λευτ:είχα αλλά χώρισα όταν ειρθα εδώ. Τον λέγανε Γιώργο. Και τον τελευτεο καιρω είχαμε απομακρινθει είχε μπλέξει σε μια σημορια και δεν ειθελε να το μάθουν οι άλλοι εκεί μέσα.

Εγω:ααα κατάλαβε δεν πειράζει αν είναι γραπτό σας θα τον ξαναδείς.

Κατεβικαμε κάτω και ξεκινήσαμε με όλο το σχολείο για τον περίπατο. Ένα βλέμμα ενιοθα να με καίει δεν έδωσα σημασία ειξερα ότι ήταν ο Αλεξ.

Φτάσαμε στο πάρκο και πειγα ε και καθίσαμε σε μια καφετέρια όπως και οι περισσότεροι από το σχολείο.

Λευτερης: