Kabanata 8

1.4K 51 12
                                    

Kabanata 8

The words that came from Nathan the other day keeps echoing in my mind. Hindi ko mawari kung bakit niya sinabi ang mga salitang 'yon.

At ano raw?

Babalik at babalik ako sa kanya kahit anong mangyari?

What the hell was that for?

I groaned in frustration as I couldn't puzzle out what he meant by those. Napatigil na lamang ako nang makarinig ako ng halakhak dahilan upang mapabaling ang tingin ko roon.

I bow my head immediately as I saw who it was.

"Magandang umaga, señorito Dylan."

He chuckled once again. "Ang pormal mo naman masyado, Lia. Alam ko naman na malapit ka na rin namang maging parte ng pamilya namin eh."

My cheeks blushed because of what he said even though I dont know why he said such words. Parehas sila ng kuya niya na may mga sinasabing hindi ko maintindihan.

They are both confusing.

"Come with me."

Napadiretso ako ng tingin sa kanya nang dahil sa narinig. "Po? Saan naman tayo pupunta?"

"Let's hunt for a gift," anito dahilan upang kumunot ang noo ko.

"Kung iniisip mo si kuya ay huwag ka nang mag-alala. Ako na ang bahala sa kanya."

Bumakas ang pag-aalinlangan sa mukha ko. "Pero señorito... magpapaalam pa rin ako."

He smirked at me. "There's no need. Now, let's go." Then he held my wrist and drag me as we started walking towards the carport.

Hindi nagtagal ay nakita ko na lamang na papalayo na kami nang tuluyan sa mansyon ng mga Rivas. Gusto kong magsalita at magtanong pero hindi ko alam kung paano sisimulan.

"Ahhh... saan tayo pupunta?" tanong ko nang makatingin na ako nang bahagya sa kanya.

He glanced at me and winked before he returned his eyes on the road. "It's a secret."

"Pero señorito, ang sabi mo ay bibili tayo ng regalo. Para naman kanino?"

"Ganito na lang. I'll answer your questions if you call me Dylan."

"Señorito—" I said but he cuts me off.

"Remove the señorito and just call me Dylan. Tutal first name basis na rin naman ang tawag mo kay kuya then what's the difference if you also started calling me with mine?"

I tried to look away because I can feel that the blood is rushing to my cheeks once more. "U-tos niya kasi 'yon sa akin," I said whisperingly.

"Then it's also my order for you to call me the same. Now, will you still disobey me, Lia?" tanong niya at himig ko ang mapaglarong tinig doon.

"S-sige, señ— Dylan."

He nodded. "Good. And for me to answer your questions, you will accompany me to the mall and help me to choose a present for kuya."

My eyes widened. "Kay Nathan? Anong mayroon?"

"As you can see, abala si mamá these past few days at dahil iyon sa nalalapit na kaarawan ni kuya sa Biyernes. Ang alam ko ay ayaw niya ng party pero hindi naman pumayag si mamá. Then they come to an agreement that there will be a simple celebration this coming friday. Karamihan ay mga taga-Costa Estrella at karatig na bayan lang ang inimbitahan."

I sighed in relief. At least I wouldn't worry that my parents will come. Hindi kasi malabong mangyari 'yon lalo pa't mahilig silang dumalo sa mga ganoong events dahil isa 'yon sa opportunity para makausap ang iba tungkol sa business. They wanted a strong relationship with their fellow businessmen.

Where the Wind BlowsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon