රූ

රූ...........( පුංචි කතාවක් )

" බාහුං සහස්ස....... "

බෙර හඩ මැද ජයමංගල ගාථා සද්දෙට කියද්දී ඇග හිරිගඩු පිපෙනවා . වෙව්ලන දෑතින් එක් වීදුරු දොර පළුවක් තල්ලු කරගන හඩක් නොනගෙන්න අඩි තිබ්බේ ඇගිලි තලාගන දාගන ඉන්න මේ අඩි සපත්තු වල කීං හඩට හැමෝම මා දිහා බැලුවොත් කියලා සැකෙන්  . කෙල්ලෙක් වුනත් පුරුෂ ශක්තියක් ඇගට අරගන හදවතේ තම්මැට්ටම් හඩ තත්පරේකට නතර කරගත්තා. ප්ලීස් මාව මේ වෙලාවේ අසරණ කරන්න එපා දෙවියනේ. අන්තිම දවසෙත් මට හයිය දෙන්න නොවැටී ඉන්න .

  එක එක ඇදුම් ආයිත්තම් වලින් සැරසුනු සියයකට අධික පිරිසක් හිටගන ඒ හැමෝගෙම දෑස් තිබුණේ ඉදිරිපස ඇති පෝරුව දෙසට ඒත් එක්කම පසෙකින් දැක්කේ උඩරට ක්‍රමයට හැඩවුනු නැට්ටුවෝ සත්දෙනෙක්.  උඩරට වලව් පැලැන්තියටම ගැලපෙන්න උසස් පැලැන්තියෙම හෝටලයක හැම අංගයක්ම අළුත්ම අයුරකින් . බර ගානක් යට කරන්න ඇති . ඔළුව නම් කීවේ ඒක.

    ඔව් ඇයට ආඩම්බර ඇති . මොන කෙල්ලද අකමැති මෙහෙම දීගෙක  යන්න . කල්පනාව එක්කම දෙතොලට නැගුණු ඒ හිනාව ඇයට  විරුද්ධව , නෑ නෑ ඇගේ මහලොකු වලව් පැලැන්තියෙන් මට වෙච්ච ආසාධාරණේට විරුද්ධව . මාස ගානක් මම විදවපු දුකට විරුද්ධව . තනියම විදවපු මටම විරුද්ධව .

සක් හඩ මගේ දැහැන බිදලා දැමුවා. පැය දෙකහමාරක් තිස්සේ  සැලෝන් එකක රස්තියාදු වෙලා පටලගත්තු සාරිය යන්තමට හදන අතරේ මනමාලිගේ නැදෑ පාර්ශ්වය පැත්තෙ පස්සෙන්ම හිටගන බැලුවේ ඇය දිහා . ක්‍රිම් පාට ඇයටම ගැලපෙන ඔසරියකින් හැඩවිලා. මාල හතක් , උඩරට මනාලියකගේ හැම අංගයක්ම අඩුවක් නැතුවම. 

නෙළුම් මල් බර ගානකින් හැඩවුනු පෝරුවක් ,  දෙපැත්තේන් ගොක්කොලෙන් හැඩවුනු හංසයෝ යුගලක් ඉදිරිපස හා පිටුපසින් පුන්කලස් දෙක ගානේ . ඔහුයි ඇයයි දෙපස ඉරයි හදයි. ඉර හදයි  ගෙනත් දෙන කෙනෙක් එක්කනේ ගියේ. මට කේන්තියි ඒත් මම දන්නවා කේන්ති ගන්නවත් මට අයිතියක් නැති බව. සමහර දේවල් තියනවා අයිති නැති වුනත් මගේම කියලා හිතෙන ඉතින් ඇයත් මට එහෙම මගේම කෙනෙක් .

" අඩෝ කෙමා "

මගේ කාඩ් එක ඇහුන නිසයි පිටිපස්සෙ බැලුවේ .  මුන් සෙට් එකට කටවහගන ඉන්න බැරි හැටියක්. ඔක්කොම රොත්තට ඔහේ එනවා.
අඩෝ අද මගේ කෙල්ලගේ වෙඩිම බන් පිලිවෙලට වරෙල්ලකෝ. නෑ.... මගේ කෙල්ල නෙවෙයිනේ .
ෂිට්..... හත්දෙවියනේ දැන්වත් ඕකිව අමතක කරපන් හිත. උඹට පෙන්නෙ නැද්ද ඒකී කසාද බදින බව.........