Cherophobia

Chapter 1

May karangalan

I clearly remembered when I was a kid,I've always have a special birthday of mine.Walang palya.I was 2 years old when my mom give birth to my sister.

Even I have now a sister,they always says the sweetest word to me.

I am a mommy's girl while my sister,Stephanie,she is a daddy's girl.

Kapag may nakakakita samin they think we are happy family,which is really true.

When I was in 4 years old and my sister is now 2 years old,our parents always give us a memorable birthday.

Nagtatrabaho si Daddy at once a week lang siya umuuwi dahil sa layo ng work place niya.While Mommy,she always take care of me and my sister.

"Daddyyyyy!!!!! anong pasalubong mo?" tanong ko habang sinasalubong siya na kauuwi lang galing trabaho.

"Eto 'o!Dunkin donut!yung favorite mo!bavarian flavor yan ha!" at niyakap naman ako agad ni Daddy,kapagkuwan ay hinalikan sa noo and do it again to Stephanie.

"Namnamnamnamnam!Ang sarappp po!!!!" sabi ni Steph na dala dalawa ang hawak na donut.

Si Daddy naman ay kaagad nagtungo kay Mommy.Kitang kita ng mga mata ko ang kislap sa mga mata nila.

Parang silang mga bagong kasal na kakikitaan ng pagmamahal sa isa't-isa.

Daddy looks handsome.Really really handsome.A paper white skin and a chinky eyes.At medyo may katabaan.Lagi rin siyang napagkakamalang Hapon pero ang totoo ay talagang purong pinoy si Daddy.

While Mommy is beautiful.A sexy and a morena toned-body.

Daddy and I are close,but not that close.Unlike my sister.As what I've already told,she is a daddy's girl.They always bond.

Ako at si Mommy naman talaga ang magkasundo,sadista kasi si mommy at istrikto.Since I am the older I should always listen to Mommy.

At dahil laging nagtatrabaho si Daddy,at si Mommy ay isang house wife.Nililibang niya ang sarili sa pagtuturo samin magsulat,magbasa at magbilang at the age of 4.

When I was 5 years old they enrolled me already in a summer class.It's just two weeks.It's like I'm having a review.Halos lahat ng tinuturo,naituro na sakin ni mommy.

When the school starting,they enrolled me in daycare,but no one accept.Then they enrolled me again in kinder pero sabi ng teacher alam ko na raw lahat ng ituturo for the whole school year.Mind as well enrolled me in the next grade level which is grade 1.

And my parents?They're happy for me.

I was just 6 when I am grade 1. Nakikipagsabayan din ako sa mga kaklase ko.Isa akong tahimik pero matalino.

Mas lalong tinutukan ni Mommy ang pagtuturo sakin when I was eliminated to join an academic contest.I like History that time and I enjoyed learning.

It was a smooth but a little pressure when the contest comes.

Nakaupo ako sa isa sa mga silya.It is a one sit apart.It was a contest from grade 1-6.Out of 40 students ang maglalaban laban.

Bago kami pumunta sa pagdadausan ng contest,dumeretso muna kami sa simbahan para magdasal ng pagkapanalo.I was 6 that time yet I need to compete with the high grade level.

That time I ask to Lord,Am i going to win?Kaya ko po ba ito,Lord?.Tanging kasama ko lang non ay si Mommy at ang aking adviser/mentor si Mrs.Alog.

Habang nakaupo,pinagmamasdan ko si Mommy,tinatanaw ako sa malayo.

She mouthed "Kaya mo yan,anak" and with that,it builds my confidence.

Sa totoo lang bago mag umpisa ang contest sinabi sakin ni Mommy "Wag mong isiping kailangan mong manalo.Alam kong kaya mo pero dapat i-enjoy mo lang,para kalang nag tetest,anak.Alalahanin mo lang yung nga nireview natin.Manalo matalo okay lang yan,proud pa din kami sayo ng daddy mo."

Nginitian ako ni mommy at binulong sa hangin ang "Goodluck"

"Mag-uumpisa na ang ating kompetesiyon,Number your papers 1-30.Wrong spelling,wrong.I only read the question Thrice.Is that clear?" sabi ng isang teacher na may hawak ng mikropono.

At sabay-sabay kaming sumagot ng "Yes,Maam"

"For the first question.Sino ang sumulat ng kantang Lupang Hinirang?"

Nagsagot ako sa papelng "Julian Felipe" at nakikitaan kong kumokopya ang mga kalaban na napagigitnaan ako.Matapos magsagot humarang ang mga teacher sa bawat espasyo na nagchecheck kung tama ang isinagot.

"Sunod na tanong.Sino ang kauna unahang Presidente ng Pilipinas?

Wala sa sariling napatingin ako kung nasan naroroon si Mommy na nginitian lang ako.

Luminga muna ako sa aking malalapit na katunggali bago nagsagot,sinisigurong walang kokopya.Sinagutan ko ang blangkong papel ng "Emilio Aguinaldo."

Natapos ang mga katanungan 23/30 ang aking nakuhang marka.Magtatagal pa kami para malaman kung sinong makakakuha ng mga medalya.

Sa totoo lang di na ako naghahangad ng medal o award.Nasisiguro kong sa Apat na pu na kalaban ko ay di na ako masasali.

Wala na akong pag -asang susunod na tatawagin ang pangalan ko sa maliit na entablado para sa ikatlong nakakuha ng medalya.

Hindi ako makapaniwala.A six year-old girl,third runner up in Hekasi Olympics.

Nang umuwi ako,hindi lang si Mommy ang masaya.Tinawagan niya si Daddy at sinabing may premyo ako sa pag-uwi niya.

Masaya rin ang aking lola,ganon din ang aking lolo,magulang ni Mommy.Ramdam kong proud sila sa ganda ng mga ngiti sa kanilang labi.

Dumating ang recognition at talagang humakot ako ng medalya,hindi ko inaasahan.Si Daddy ang nagsabit ng mga yon.

Hindi pa kami nakakababa sa stage sa pagkakatawag sa aking pangalan,tinatawag na naman ang aking pangalan sa panibagong medalya.

Talagang walang mapaglagyan ang mga magulang ko sa saya.Masaya ako dahil napasaya ko sila.

Kakaibang pakiramdam ang lumukob sakin ng makahakot ako ng 13 medalya at ang isa sa mga medalya ay may nakaukit na pangalan ko.

                 Shane Ruie M.Garcia

May karangalan....

Bilang isang pinakabata sa klase at  mag-aaral masarap sa pakiramdam na walang mapaglagyan sa tuwa ang mga magulang mo.Kulang ang salitang saya gayong may ngiti sila sa kanilang mga labi at kislap sa kanilang mga mata.