Uyandığımda hastahanedeydim. En son hatırladığım şey Kaan'ın endişeli bakışlarıydı. Hafif inleme tarzında bir ses çıkardım -uyanmaşeysifesatlar- O saırada Kaan'ın da burda olduğunu farkettim.
"Güneş uyanmışsın."
"N-noldu bana?"
"Bayıldın."
Yavaş yavaş hatırlamaya başlıyodum. Sinan'ın evindeydim ve..
"Güneş neden ağlıyorsun?"
"Kaan, Sinanın evindeydim ve..ve onun elinde kan vardı."
Ağlamam şiddetlenmişti. Ama herşey bulanıktı. Zihnim birşeyler hatırlamaya çalışıyor ama başaramıyordu. O sırada Kaan bana sıkıca sarıldı;
"Sakin ol Güneş, o herifin bidaha sana dokunmasına izin vermiycem."
Kaan. Yanımda sadece Kaan vardı o sırada. Kaan'ı kaybetmemem gerektiğini anlamıştım.
O benim herşeyimdi.
...
"Kaan cidden birşeyim yok. Sen eve git artık. Uykusuz kalmışsın."
"Hayır Güneş. Sen taburcu olana kadar burda durucam."
"Peki."
"Peki." -belki peki bizim sonsuzluğumuz olur felan.tm-
...
Taburcu olmuştum ve eve gidiyordum. Kaan beni eve bırakmak için ısrar etsede izin vermemiştim. O sırada kapımın önünde birini gördüm. Yaklaştıkça yüzü belli oluyordu.
"Rüzgar?"
...
Rüzgar kapıyı yumrukluyordu. Beni görünce yanıma sinirle yaklaştı ve
"Kardeşin olucak Aslı oro-"
"Sakin ol Rüzgar noluyo?"
"Senin kardeşin olucak o -küfürbizdesaklıafsfsfatm.- beni aldatıyo Güneş."
"Ne? Bi dk siz çıkıyo muydunuz?" O sırada kardeşimin sesini duydum;
"Güneş!"
Olamaz! Büyük kavga çıkıcaktı.
Selammm ben Eylül! Simge'nin yakın bir arkadaşıyım. Simge giremedi çünkü şu an ameliyatta. Sanırım. Bu bölümü yazmam için rica etti tabiki kırmadım! Hshdhsjdk
Neyse sevgilerini iletti. Benden size küçük bir not: bnm wattpad ismim itsmendesgirl ve ordan shawn mendes fanfic bir hikaye yazıyorum. Bakarsanız sevinirim :)
Sizi seviyoruz. xx -klasik Eylül bitirişi ahagahsn tm-
