''İyi geceler Almilla.''
''İyi geceler anneciğim.''
Olly'de iyi geceler dermişçesine iki kere havladı. Annem de gülümseyip kapıyı kapattı ve odadan çıktı. Şuan saat 01:34. Olly ayak ucumda uyumaya çalışıyor. Yavaş yavaş uykum geliyor ve göz kapaklarımla verdiğim mücadeleye son verip kendimi uykunun kollarına bırakıyorum...
***
Sabah perdemden giren ışık süzmelerinin duvarda hafifçe dans edişine şahit olarak uyanıyorum. Gözlerimi ışığa alıştırmak için bir süre bekledikten sonra başımı çevirip saate bakıyorum. 11:12. Haftasonu olmasına rağmen normalde annem beni hep uyandırırdı. Bugün uyandırmaması garibime gitti. Olly'nin ayak ucumda etrafına bakındığını görüyorum. Nazikçe (!) yorganımı üstümden çekip hayatımda çok nadiren yaptığım bir şekilde erkenden sıcak bir duşa giriyorum. Yaklaiık yarım saat sonra altıma yün bir pijama üstüme ise sweatshirt giyiyorum. Salona geçtiğimde annemin evde olmadığını fark ediyorum. Omuz silkip biraz televizyon izledikten sonra annemin hala gelmediğini fark ediyorum. Kapı açık bir şekilde yan komşumuzun zilini çalıyorum ama açan olmadığını görüyorum. Sonra öbür zili çalıyorum ve öbür zili. Kimse kapıyı açmıyor. Nereye gitmişler? Korkmaya başlıyorum çünkü ben ve köpeğim Olly'den başka apartmanda kimsenin olmadığını fark ediyorum. Olly ile birlikte aşağıdaki pet shop'a iniyorum. Kapı kilitli değil ama içeride kimse yok. İçimi büyük bir endişe kaplıyor ve hafif bir şekilde ağlamaya başlıyorum. Eve döndükten sonra annemi arıyorum ama hat düşmüyor bile. En iyi arkadaşım olan Sayra'yı arıyorum ve yine aynı şey ile karşılaşıyorum. Sorun etmemeye çalışıyorum. Kendime kahvaltı hazırlayıp Olly içinde kabına mamasını döküyorum. Birlikte yemeğimizi yiyoruz ama endişeleniyorum. Belkide sadece hep birlikte kahvaltıya gittiler. Bu ihtimale kendimi inandırıyorum. Yemekten sonra televizyon izlemek için koltuğuma kuruluyorum. Ama beklediğim şey ile karşılaşmıyorum. Elektrikler gitmiş. Sabah elektrikler vardı halbuki. Işıkları kontrol ediyorum ve elektriklerin gittiğine emin oluyorum. Canım sıkıldığın da abur cubur yeme gibi bir alışkanlığım için olduğundan üstüme ceketimi geçirip markete gidiyorum. Evet, işte bu korkutucu idi. Görevliler nerde? Ya kasiyerler? Telaşla yandaki butiğe giriyorum. Kapı kilitli değil ama yine içinde kimde yok. Bu da ne böyle !? Kamera şakası filan mı? Eğer öyle ise bu HİÇ KOMİK DEĞİL!
Hemen eve dönüp Olly'i aldığım gibi arabama atlayıp Sayra'ların evlerine gidiyorum. Zili çalıyorum. Ya da çalamıyorum. Çünkü burada da elektriğin olmadığını görüyorum. Kapıyı yumrukluyorum ama açan birisinin olmadığını görüyorum. Başaka kapıları çalıyorum ama yine açan yok. Aşağı inip dükkanlara bakıyorum orada da açan yok.
''Ne yani, yer yarılıp herkes içine mi düştü ?!''
Merhaba az sayıda ki okurlarım! Yazdığım ilk hikaye olmasa da yayınladığım ilk hikaye ile karşınızdayım. Umarım hikayemi beğenirsiniz. Multide Almilla var. Eğer beğendiyseniz oy kullanmayı (Yeni başlayanlar için sağ üstte yıldız işaretine basmayı) ve arkadaşlarınız ile hikayemi paylaşmayı unutmayın. Gelecek bölümde görüşmek üzere, hoşçakalın :))
