Dwie historie - dwoje nieznajomych

Nieznajoma

-Kojarzysz coś takiego jak wakacyjna miłość?-zapytała

-Yhym

-Jest dziewczyna i chłopak i oni poznają się na wakacjach, na obozie albo na letniej imprezie. Coś pomiędzy nimi jest, ale potem po wakacjach tego już nie ma, bo rutyna dnia codziennego zniszczyła relacje. U mnie było podobnie, chociaż nie identycznie...

Dziewczyna westchnęła i zrobiła sobie krótką przerwę na pozbieranie myśli

-Musisz wiedzieć, że co roku jeżdżę na taki obóz letni. Co wakacje jest on gdzieś indziej i ma inny temat przewodni, co czyni go jeszcze ciekawszym. Pięć lat temu pojechałam na niego po raz pierwszy i poznałam tam wspaniałych ludzi, z niektórymi przyjaźnie się do dziś. Co roku skład uczestników ulega tylko lekkim zmianom. Ktoś odchodzi, ktoś przychodzi, większość zostaje. Dwa lata temu na ten obóz przyjechał chłopak imieniem Issack. Nie rozmawialiśmy wtedy zbyt wiele, raz może dwa.

Beth głośno wypuściła powietrze i sprawdziła godzinę na zegarku. Zaraz po tym kontynuowała

-Wszystko zmieniło się w tym roku. Obydwoje ponownie się spotkaliśmy, tylko Issack nagle zaczął strasznie dużo ze mną rozmawiać. Często, gdy był czas wolny siadaliśmy na ławce i rozmawialiśmy. Zwierzył mi się nawet ze swoich najciemniejszych sekretów. Zaufałam mu i też powierzyłam mu swoje brudy. To wszystko było takie piękne. Często mówił mi komplementy, że mam ładne włosy albo oczy, że słodko wyglądam w warkoczykach albo w sukience. Czułam się jak księżniczka, gdy zawsze otwierał przede mną drzwi, dawał mi swoje bluzy, gdy było mi zimno. Ale nasz obóz musiał się skończyć. Na pożegnanie powiedział mi, że napisze jak najszybciej.

-Nie napisał, prawda? - zapytał łagodnie Nick

-Nie, właśnie napisał. I zaczęło się pisanie, ale rozmowa nie kleiła się jak dawniej. Brakowało nam tematów, a najlepiej rozmawiało nam się problemach. A przecież nasze życie nie składa się tylko z problemów, co nie? Rozmowy zaczęły mnie trochę męczyć, bo ja-człowiek uwielbiający rozmawiać o zwykłych czynnościach, prawie głupotach musiał pisać z człowiekiem, który tego nie lubił i który wolał poważne tematy

-I tak się skończyło?

-Nie, spotkaliśmy się tydzień po obozie na grupowym spotkaniu i prawdę mówiąc zamieniliśmy może z jedno zdanie. Ale przecież nie składaliśmy sobie żadnych obietnic, ani nic. Potem znowu dużo pisaliśmy, aż pewnego dnia powiedział mi, że najbardziej boi się, że nikt nigdy go nie pokocha.

-To trochę  śmieszne, nie uważasz-powiedział chłopak, a gdy zobaczył zdziwione spojrzenie dziewczyny to szybko dodał- przecież każdy z nas gdzieś w głębi duszy tego właśnie się boi.

-Nawet nie wiesz, jak bardzo masz rację- zamyśliła się na krótko- w każdym razie miał rozkminę, kto mógłby pokochać kogoś takiego jak on. I mniej więcej wtedy zrobiłam coś głupiego, strasznie głupiego, złego i szkodliwego dla nas obojga. To było pod wpływem emocji i bardzo tego żałuje, bo to popchnęło wszystko do przodu. Zbytnio do przodu. Już tak mam, że w takich momentach pierwsze robię, a dopiero potem myślę. Więc odpisałam jednym słowem ,,Ja" . To był błąd, za który przyszło mi słono zapłacić. Wtedy on napisał, że już od dawna coś do mnie czuje.

-Nie rozumiem, czemu mówisz, że to był błąd. Przecież to dało wam możliwość na rozwinięcie waszej relacji.

-Eh-westchnęła- sytuacja była genialna, był tylko jeden problem. Ja nic do niego nie czułam.  Znaczy tak, lubiłam go, nawet bardzo, ale nic więcej. Nic, a nic. Eeeeh wiem, że brzmi to źle, ale taka prawda.

Zmieszała się i zaczerwieniła. Było jej strasznie głupio opowiadać tą historię.

-Dodatkowo w tamtym momencie nie byłam gotowa na miłość. Parę miesięcy temu zerwałam ze swoim pierwszym chłopakiem i bardzo mocno przeżyłam to rozstanie. Razem z nim z mojego życia odeszła samoakceptacja. Po rozstaniu w mojej głowie pojawił się głos, który cały czas wmawiał mi,że nie jestem warta miłości, że coś jest ze mną nie tak i że mnie po prostu nie da się kochać.