SECOND CHANCE

PART 5

JEMA:
   iniisip ko parin ang mga sinabi nila mama sakin kagabi,hindi ko alam kung kaya ko na bang magpatawad,,twing maaalala ko ang nangyari nung araw na yun puro galit at sakit ang nangingibabaw sakin,,

FLASHBACK:
    katatapos nang graduation namin nang malaman ko ang kalagayan ko,,hindi ko alam kung anong mararamdaman ko takot,saya,pag aalinlangan ewan ko basta ang hirap ipaliwanag ang pakiramdam ko ng araw na yun,,alam kung may pinagdadaanan si deans ng panahong to pero kailangan niyang malaman ang kalagayan ko...

deans buntis ako..sabi ko kay deans na kausap ko ngayon nandito kame sa bahay..nagulat siya sa sinabi ko

what pano?kelan pa?...tarantang tanong niya..kumunot naman ang nuo ko sa naging reaction niya

one month na deans,hindi ko alam na may mabubuo sa isang beses na nangyari satin deans...uo isang beses lang may nangyari samen sa loob nang 5years na magkarelasyon kame hanggang kiss and hug lang kame,,nung time na may nangyari samen ayaw ko pa sana kasi natatakot nga ako baka mabuntis ako,pero nangako naman si deans na pagnangyari yun pananagutan niya ako at pakakasalan..

no jessica hindi pwedeng mangyari to,hindi pa ako handa sa responsibilidad ang dame ko bang dapat unahin at ayusin..diretsong sabi niya kaya nasampal ko siya ng kaliwat kanan..

walang hiya ka deans ano hindi mo ako pananagutan?hindi mo pananagutan tong anak mo?bakit hindi mo din ba kame dapat unahin ha deans ezikiel wong,nasan na mga pangako mo nung ginalaw mo ako,sabi mo handa kang panagutan ako kaya pinagkatiwala ko sayo ang sarili  ....sigaw ko sakanya habang umiiyak ako sobrang sakit ng narinig ko sakanya akala ko pa naman matutuwa siya dahil magkakaanak na kame pero mali ako akala ko lang pala yon,hanggang salita lang pala siya...

im sorry jessica..yan lang ang nasabi niya kaya mas lalo akong napuno nang galit pinagsasampal ko siya hanggang mawalan ako nang lakas,tinanggap lang niya lahat ng sampal ko sakanya..

hindi ko kailangan ng sorry mo deans,lumayas kana sa harapan ko,wala kang kwentang tao,puro ka lang salita wala kang paninindigan..sigaw ko parin sakanya hindi lang siya umimik tinitingnan lang niya ako,,hanggang sa mapaupo na ako sa kama ko nandito kasi kame sa kwarto..umalis siya nang araw na yun at hindi ko na nakita pa nabalitaan ko nalang umalis na siya nang bansa,,halos 6months ako nagkukulong sa kwarto hindi kumakain ng maayos,ni pagbubuntis ko napabayaan ko hanggang isang araw nasampal ako ni mama at dun ako natauhan..

ano jessica margarett hanggang  kelan ka magiging ganyan,hanggang kelan ka magkukulong sa kwartong to,,balak mo bang patayin yang bata diyan sa sinapupunan mo,,paalala ko lang sayo anak mo yan jessica anak mo yan...mag salitang binitawanan ni mama pagkatapos niya akong masampal,,wala akong nagawa nun kundi umiiyak nang umiyak..hanggang sa dumating yung araw na nanganak ako,,nung makita ko ang anak ko sinabi ko sa sarili ko na babangon ako uli para sakanya,magiging maayos ulit ang buhay ko kasama ang anak ko,at kahit anong mangyari hinding hindi siya makikilala ni deans ezikiel wong pagsisisihan niya ang pagtalikod niya sakin,samen ng anak ko.....
eof:

kaya siguro ganito nalang ang galit sa puso ko,hindi biro ang pinagdaanan ko dahil sa walang kwentang lalaking yun...

mommy bakit ka umiiyak..nagulat naman ako nasa harap ko na pala ang anak ko,,hindi ko namalayan tumutulo na pala ang luha ko..

ahh wala anak may naalala lang ako..sagot ko sabay punas ng luha ko,hindi na dapat ako umiyak pa dahil sa lalaking yun..

si daddy po ba naalala mo mommy kaya ka umiiyak..tanong niya,,mind reader kaba anak..kung alam mo lang pinagdaanan ko dahil sa daddy mo anak..

mommy may picture kaba ni daddy gusto po kasi siyang makita kahit sa picture nalang diba po patay na siya kaya never ko na po siya makikilala..malungkot na sabi niya,,hay anak pano kung nalaman mong buhay na buhay ang daddy mo..

anak sorry ha wala kasi akong naitagong picture nang daddy mo..hindi niya dapat makita sa picture si deans baka mamaya magkita sila ng hindi sinasadya makilala siya nang anak ko lalo na ngayong nandito na sa pilipinas ang lalaking yun..sorry talaga anak..

sayang naman po mommy kahit sa picture ko nalang po sana makita si daddy para may ipapakita din  ako sa mga classmate ko na nambubully sakin..naawa naman ako sa anak ko kitang kita ko sa mata niya ang lungkot ,,alam kong nasasaktan ka anak pero hindi pa handa si mommy para makilala mo ang daddy mo,

mommy diba po ezikiel wong ang pangalan niya..tanong ng anak ko,,uo sinabo naman ang pangalan ni deans pero hindi buo yung second name niya ang sinabi ko masyadong madameng nakakakilala sa isang deans ezikiel wong..

yes anak bakit..takang tanong ko..

kasi po mommy sabi ni teacher sa graduation namin deans ezikiel wong daw po ang pangalan nang guest speaker...napanganga naman ako sa sinabi nang anak ko,,eto naba ang kinatatakutan ko,dumating naba yung panahon na magkakilala silang mag ama..

alam mo mommy sabi ni teacher kahawig mo daw po yun..dagdag pa niya,,hindi ko alam ang sasabihin ko sa anak ko..natatakot ako..

anak sama ka sakin sa office wala ka naman pasok ngayon diba,,miss kana din ng ninang kyla,ninang ced at ninong tots mo..pag iiba ko nang usapan,hindi ko alam kung anong sasabihin at isasagot ko sa mga tanong ng anak ko...