.
"Ngayon, miss. Anong kailangan mong malaman?"-Luke. I make my way towards the bed and sat.
"Have a sit first, Mr. Watson and we will talk about something."-sabi ko at sinunod naman niya agad.
"So based on your earlier expression, alam mong, ampon ka?"-tanong ko. I saw how his eyes saddened. Sabay naman ng pagyuko niya ang pagsagot niya sa tanong ko.
"Y-yes. ."-he said while playing with his fingers. I crossed my arms and look at him more seriously.
"Tell me kung pano mo nalaman." And I saw how his face crinkled and narrowed his eyes at me.
"Bakit ba kailangan kong sabihin sayo kung pano ko nalaman? I don't know you. Bakit mo ba gustong malaman?!"-singhal niya sakin. Ang pinaka-ayaw ko sa lahat ay ang di nakukuha ang gusto ko. Tsk. Kinuha ko sa likod ng bewang ko yung baril ko at pinaglaruan yun.
"Sasabihin mo sakin o papatayin ko ang mga magulang mo?"-I said. Tinignan ko siya at nakita ko yung takot sa mga mata niya. Pero sandali lang, napalitan agad yun nang isang blangko na ekspresyon.
"Patayin mo. Wala akong pakie-"
"At si Leilanie."- that word caught him off guard. Gulat yung nakita ko sa mga mata niya, pati narin takot.
"Tell me about you, Luke. Kung paano ka napunta dito sa Pilipinas, paano ka napunta sa ampunan, at kung paano ka inampon ng mag-asawang Watson. Tell me every details that I need to know."-i said firmly. Inilapag ko yung baril sa bedside table niya at tinignan ulit siya. His eyes, saddened and he looked down.
"Alam kong....... ampon lang ako. Since the day na kinuha nila ako sa ampunan."-I just raised a brow at him. Alam pala niya na inampon siya. Okay.
"Ok. Eh paano ka napunta sa ampunan? Paano ka napunta dito? Sa Pilipinas?"-sabi ko at kumuha ng candycane sa bulsa ko. I opened it and put it in my mouth, of course.
"Hindi ko alam. Wala akong matandaan kung paano ako napunta sa ampunan. Paggising ko nalang, andun na ako. Ni hindi ko nga alam pangalan ko eh. I have bruises all over my body. Nung una, di ko pa sila maintindihan, sabi nila foreigner daw siguro ako, tapos nalaman nila na isa akong frances." Hayy, boring. Di mo talaga sila maiintindihan kung ikaw si Van noh. French speaking yung p*t*ng*n*ng yun eh!! Ang boring naman ng nangyari sakanya. Infairness, isang prime minister ang nakaampon sakanya.
"Hindi nila alam pangalan ko, kaya ginawan nila ako ng pangalan. Pati birthday at kung ilang taon na ako, sila rin ang nag-imbento. Tapos isang araw, may nagkagusto daw sakin na ampunin ako. Si mom and dad. Pero ayaw ko sumama nun, pero pinilit nila ako. Nung una, di ko sila gusto pero napalapit ako sakanila pagkalaunan."
Kinuha ko yung sinisipsip kong candycane at nagsalita.
"Ang boring naman nang nangyari sayo. It will be exciting kung alam mo sana kung paano ka napunta dito sa Pilipinas."
"Eh ba't kailangan mong malaman? Ano ba 'tong ginagawa mo? Legal ba 'to?"-tanong niya. Medyo nagulat naman ako. He's smart. Yung pagiging legal ng mga ginagawa ko pa ngayon ang talagang tinatanong niya huh. And he doesn't know where he came from. That means he have an amnesia. Exciting!!
" Oh, about that. All I can say is, no. Hindi to legal. May tanong ka pa ba?" -sagot ko. Atsaka malay mo, may itanong pa siyang pwede kong sagutin.
"Ano ka ba? I know tao ka ha. Pero, are you a spy? An agent or what?"
"What a very curious man you are.Hmmm.... Sort of? I think. Mas masama nga lang sakanila :)"- said smilingly and suck my candycane.
