Hasret Damlaları

Ardından kalan...

Duraksamadan baktığım yolları şimdi beyazlar aldı

Kaçışan kuzgunlar ardıç ağaçlarına konuyor

Yokluğun soğukluğunda yağan özlem silsilesi

Dumanı savrulurken gözlerim barutlanır adeta

Bağrımı açmış beklerken buz eden rüzgar sineme dolmuş

Kaç asır geçmeliki göğsümdeki yara kapansın

Yorgun düşmüş kırlangıçlar kaçmaktan bıkmış

Kitaplarda yazılmayan bir şeyler var hasret adına

Kamaşmış yapraklar döküleli çok olmuş bu şehirde

Acı bir yutkunuş ve bir sitem var dilimde

Sitemim ne geleceğe ne mazimdeki geçmişe

Sesimi duymaya gücü yeten kimdir

Düştüğüm kuyularda ayla bereber ettiğim geceler

Günneşi doğmadan beklemek ve ötesi

Günün doğması yakın derken kapanan gözler

Şimdi sen yoksun  ... bir ben ... seni bekleyenler...