Yağmur bulutlarının gökyüzünü kapladığından habersiz, uzandığım yataktan kalkmaya üşenen benliğimin anlam vermekte zorlandığı adeta yakıcı ve beni yatağımdan kaldıramayacak kadar cezbedici bir soğukluk odamı kaplamıştı.
Üşüyen bedenimi kaldıramıyor ve deli gibi üşüyordüm. Bedenim birazda olsa sıcağa muhtaç bir şekilde yatağın ortasında hareketsiz bir şekilde yatıyor. Anlam veremediğım bu soğukluğun sebebini bulmak için gözlerim hissiz bir şekilde etrafı izliyordu.
Pencerem, gökyüzünü kaplayan bulutların varlığını bana göstermek istercesine perdeyi savuruyordu. İçeriye dolan soğuk hava üzerimdeki pikeye daha fazla sarılmama sebep olurken, dün gece uyumadan önce bu camı kapattığıma yemin edebilirdim.
Yeni bir güne gözlerimi bu şekilde açmak, günümün iyi geçmeyeceğinin sinyallerini veriyordu sanki. Bedenimde gezinen soğukluk, uyuşmuş hissi veren sağ koluma karışırken vücuduma yayılan hafif acıyla yüzüm buruşmuştu.
Ağır hareketlerle yatağımdan doğrulup açık kalan pencereye doğru yürüdüm. Soğuktu, her bir adımımda bunu bütün benliğimle bir kez daha hissettim.
Pencerenin önünde durmuş, yağmurun toprağa karışmasıyla ortaya çıkan o temiz havayı ciğerlerime çekiyordum. Öylece kalakalmıştım. Dalmış, şiddetini artıran yağmuru dinliyordum.
Garip bir şekilde yağmur bana huzur veriyor, toprağa karışınca ortaya çıkan kokusu beni mest ediyordu. Soğuktan titreyen bedenime inat gözlerimi yumup biraz daha dinledim yağmuru, biraz daha içime çektim toprak kokusunu.
Soğuk hava burnumu hafiften kızartırken yüzümde hafif bir tebessüm oluşturdu. Derin bir nefes çekip yumduğum gözlerimi açtım.
Onu gördüm. Tam karşımda duruyordu.
Olmuyordu kendimi huzurlu hissettiğim her yerde karşıma çıkıyordu. Ondan kurtulamıyordum. Kurtulmak istiyordum, beni bıraksın bir daha karşıma çıkmasın... Onu görmeyeyim.
Susmak istemiyorum daha fazla, susup kendimi iyice dipe gömmek istemiyordum. Sevmiyorum onu istemiyorum. Neden anlamak istemiyor.
Gök gürledi o an. Saçlarım uçuştu, saçlarımla beraber karşımdaki adam bir hasta gibi gözlerini kapatıp, tebessüm etti. Kokumu içine çeker gibi bir hali vardı. Bana doğru bir adım attığında, istemsizce bir adım geri çekildim.
Korku saçan gözlerimle hızlıca camı kapatıp, perdeyi çektiğimde gözlerinin etkisinden kurtulduğumu düşündüğüm adamdan bu kez hiç kurtulamayacağımı biliyordum.
O acımasızdı. O tehlikeliydi.
O Azeran'dı. Adında bile korku akan tuhaf adam...
Aşkı bilemezdi ki.
Sadece öldürürdü.
O beni sevemezdi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
AZERAN
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
