Dün, Bugün, Yarın ve SONSUZA KADAR

Dün...

İnsan sadece yirmi dört saat içinde değişebilir mi?

Güvenli odamda yumuşak yatağının kenarına oturuyordum. Dakikalardir ayırmadığım bakislarimi avucumdaki küçük kadife kutudan kaldirdim.Tam karşımdaki aynada yansıyan goruntume baktım.

Birdenbire eskisi olduğum kişinin yarısı bile değilim..."1 (The Beatlesin yesterday şarkısında geçen sözler)

The Beatles, sözleriyle düşüncemi seslendirdi. Müziğin sesi odamın içinde gezinip, kulağımda dans ederken, seslice iç çektim. Haklısın sevgili john sevgili Paul. Şu an şekilden olduğum kişinin yarısı bile değilim...
Başımı tekrar kucağıma indirdim.Kadife kutuyu avucunun içinde döndürdüm. Yavaşça aralarken hala içinde saklanan şeye bakmaktan korkuyordum..

Dün aşk oynanması çok kolay bir oyundu...

Öyleydi. Dün bu kutunun içinde parıltılı en büyük korkum değil, en güzel dilegimdi, güvenli limanım, kusursuz bir hayatın kayıp parcasiydi. Ama şimdi...

Şimdi saklanacak bir yere ihtiyacım var...

Kutuyu zarif tok sesiyle yeniden kapattım. Tavanımın beyaz bir perde gibi pürüzsüz zemininde bir gölge belirdi.

Üzerimde asılı kalan bir gölge var...

Evet sevgili john, tavanımda, etrafımda, baktığım her yerde, en önemlisi kalbimde lanet bir gölge var. Golgeyle birlikte pırlantañında ısiltısı nı hafızamdan silmek için gözlerimi sıkıca kapattım..

Dün, soruların çok uzak görünüyordu..

Dün' den önce herşey farklıydı.

Dün aniden geldi...

Daha sıkı kapattım gozlerimi. Aniden geldi...

Dunde kalmak istiyorum... dedi bu kez Beatles üyeleri yumuşak sesleriyle..

Dün... Sadece 24 saat önce...
Saatler önce yaşadıklarımı aklımda sıralamaya çalıştım. Ne olmuştu da, avcumda binlerce liralık yüzükler be halt edeceğimi bile neden yatağıma uzanmış, yüksek sesle Beatles dinlemeye başlamıştım?