Someone You Loved (on-going)

* PROLOGUE *

AUTHOR'S NOTE

THIS STORY IS A WORK OF FICTION. NAMES AND CHARACTERS, PLACE,SOME EVENTS AND INCIDENTS ARE PRODUCTS OF WRITERS IMAGINATION.  ANY RESEMBLANCE TO OTHER PERSON LIVING OR DEAD ARE PURELY CO INCIDENTAL.

*Plagiarism is a crime *

All my stories are cannot reproduce posted in other platform.......

Hope you'll like my story

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _  _ _ _
[ Prologue ]

Ilang taon na rin simula ng umalis siya. Pero hanggang ngayon patuloy parin akong umaasa. Na sana muli syang bumalik. Pero walang kasiguraduhan ang bagay na yon kaya kahit mahirap pinilit ko siyang kalimutan, pero kahit anong gawin ko patuloy paring bumabalik  yung mga alaala, yung pangako niya sakin. Na kahit bata pa ako non hindi ko nakakalimutan hanggang ngayon. Hindi ko alam kung nasang lupalop na siya ng mundo  hindi  parin ako nawawalan ng pag-asa na muli ko pa siyang makikita.

Hysssssssss

Ano ba tong mga naiisip ko
"Hindi naman siguro ako nababaliw dahil ang pagkakaalam ko normal naman akong ipinanganak..hahahha" bulong ko sa sarili ko

Ang hirap palang umasa  sa isang taong hindi mo sigurado kung makikita mo pa. Kahit nga sa panaginip lang,  hindi mo kilala. "Sino ba namang tanga ang gagawa non diba?" bulong ko sasarili ko. Pero oo aaminin ko, ako ang tao na yun.

Na-aalala ko pa nong araw na umalis sya nung araw na rin sinabi na babalik siya pero hanggang ngayon wala pa rin siya. Hindi ko nga alam kung ano na bang kalagayan nya ngayon. Kung maayos ba siya. Kung buhay pa siya, o baka naman patay na siya. Ako lang tong umaasa at nagpapakatanga.

"Hindi naman siguro masamang umasa pero kilangan ko ding isipin yung sarili ko"

This past few days narealize ko na dapat na sigurong i let go at kalimutan ko na sya. Kahit di ako sigurado gagawin ko to, marami na rin ang bagay na napabayaan ko,  kabilang na ron ang mga kaibigan ko. Kailangan ko nang ayusin ang sarili ko.

Sa paghihintay ko sa kanya nakalimutan ko ng iopen ang sarili ko sa ibang bagay dahil umaasa ako na babalik siya at tutuparin nya ang pangako nya sakin na kapag bumalik siya, na liligawan nya ko. Iyon ang pinanghahawakan ko kaya ayokong bumitiw sa pangakong yun, pero siguro, its time to move on.

"Di madaling maghintay,
Di rin biro ang magmahal,
Minsan akala mo sya na,
Pero mamamalayan mo na lang
Dumaan lang pala sya sa buhay mo
Para saktan ka "

"Oo hindi naging kami, kaya wala akong  karapatang masaktan, pero hindi e, kahit sa murang edad ko non naramdaman kong magmahal, ewan kung abnormal ba ko o talagang nagpapakatanga lang sa isang taong hindi ko naman pag-aari. Mahirap magmove sa kanya kasi minahal ko siya pero siguro darating din yung panahong makakalimutan ko sya, siguro darating yung panahong makakahanap ako ng taong mamahalin ko at mamahalin ako.