Try me 💫

3

<<εγώ με την Αρτέμης θα πάμε στην Κρήτη ενώ η Κατερινα και ο Lex θα πάνε Αθήνα>> και έσκασε ένα χαμόγελο.

Η Αρτέμης δεν φαίνεται να της άρεσε τόσο το μέρος που θά πάει δεν ξέρω αν θα είναι ωραία δεν έχω πάει και πότε. Όσο γιά τον Μάριο μονο ο τρόπος που το είπε φαίνεται πόσο θέλει να πάει

Από την άλλη εγώ και ο Lex χαρήκαμε αλλά και ακόμα αν δεν πηγαιναμε στην Αθήνα είμασταν σίγουροι ότι πάλι καλά θα περνάγαμε.
______________________________________
  

Άκουσα τον ήχο από το ξυπνητήρι και σιγά σιγά άνοιξα τα μάτια μου. Παντού στο δωμάτια βαλίτσες και κουτες με πράγματα.

Σηκώθηκα ,πηγα στο μπάνιο και έκανα την καθημερινή ρουτίνα μου. Έβαλα κάτι καθημερινό και κατέβηκα κάτω στην κουζίνα εκεί ήταν η Αρτέμης.
Λογικά τα άλλα μέλη της ομάδας είναι για "δουλειά "

<< καλημέρα Κατερίνα μου πως είσαι >> ήρθε και με αγκάλιασε.

<<καλημέρα Αρτέμης.Μία χαρά είμαι τα αγόρια που είναι >> απομακρύνθηκε.

<< έξω ετοιμάζουν το αυτοκίνητο >> μου είπε και έκανε νόημα να κάτσω για πρωινό.

Καθώς τρώγαμε την είδα σκεπτική και την ρώτησα << Αρτέμης εισαι καλά>>

<< ΕΕ καλά μωρε...να απλά δεν θέλω να φύγω και να χάσω την οικογένεια μου πάλι >> είπε και κοίταξε κάτω.

<< μην ανησυχείς όλα θα πάνε καλά>>
της απάντησα με ένα ψεύτικο χαμόγελο κάτι που μάλλον δεν κατάλαβε γιατί χαμογέλασε και εκείνη.

Η αλήθεια είναι ότι ουτε εγώ είμαι σίγουρη για αυτό άλλα προτιμώ να φυγω παρά να μέ σκοτώσουν. Όσο γιά αυτό που είπε η Αρτέμης έχει χάσει τους γονείς της οταν ήταν δεκαέξι την ίδια χρόνια που μπήκα και εγώ στην ομάδα στα δεκατρία μου.

Τους γονεις της τους σκότωσε μια αντίπαλη ομάδα μέσα στο σπίτι τους η Αρτέμης ήταν στο δωμάτιο της και είχε κρυφτεί έτσι δεν την βρήκανε. Μετά από αυτο μετακόμισε στο "σπίτι" και έτσι τώρα η οικογένεια της είναι η Lost angels (  σε αυτό το σημείο ευχαριστούμε την κολλητή μου για το όνομα Losst_Angel 👼😇)  
και δεν θέλει να χάσει ξανά τους δικους τής.

<< Κορίτσια  θα φύγουμε >> με έβγαλε από της σκέψης μου ο Μάριος

<< ναι είμαστε έτοιμες >> είπα με ταυτόχρονα με την Αρτέμης.

Πήγαμε στο αυτοκίνητο και έκατσα στο πίσω κάθισμα μαζί με την Αρτέμης, στο τιμόνι ο Μάριος και συνοδηγός ο  Lex και έτσι ξεκίνησε το ταξίδι με προορισμό την Αθήνα.

Στόν δρόμο κοίταζα εξω απο το παράθυρο και σκεφτόμουν.

Είμαι ένα δεκαεφταχρνο κοριτσι που δεν έχει μια φυσιολογική ζωή. Δεν έζησα ποτέ σαν παιδί, οι γονείς μου πέθαναν όταν ημουν πέντε καί μέχρι τα ένδεκα ημουν σε ένα ορφανοτροφείο όπου δεν μου συμπεριφερονταν σωστά με βαραγαν οχι μονο εμένα αλλά και πολλά άλλα παιδιά,είχα πολλά σημάδια στο σώμα μου και κάποια έχουν μείνει στα χέρια μου ακομα . Ετσι μια μέρα έφυγα το έσκασα για ένα χρόνο ειμουν μόνη μου στους δρόμους και κρυβόμουνα μεχρι που καταλάθος έπεσα πάνω στόν Μάριο είδε πόσο χάλια ημουν και έτσι με πήρε μαζί του σε μία διαφορετική οικογενεια.

Όσο σκεφτόμουνα τα παλια κοίταζα τα σημάδια στα χέρια μου αυτα μου θύμιζαν ποια είμαι και τι έχω περάσει.

Όταν με δέχτηκαν στην ομάδα ήμουν ο Μάριος έγινε ο δάσκαλος μου αν και είναι τρια τέσσερα χρόνια μεγαλύτερος τον έχω σαν πατέρα μου.

Σε ένα χρόνο είχα μάθει τα πάντα από το πώς να παλεύω σωστά μέχρι να έχω το τέλειο σημάδι. Μέσα στίς προπονήσεις γνώρισα και τον Lex από τότε είμαστε αχώριστοι και όλοι μας φωνάζουν δίδυμα οχι γιατι μοιάζουμε εξωτερικά αλλά επειδή έχουμε την ίδια τρέλα και επειδή έχουμε και την ίδια ηλικία. Πραγματικά τον έχω σάν αδελφό μου

<< Κατ εισαι καλα >> άκουσα την φωνή του Lex και γύρισα να τον κοιτάξω.

<< ναι όλα καλά >> του χαμογέλασα
Μου χαμογέλασε και αυτός και γύρισα μπροστά.

Κατ είναι το παρατσούκλι που μου  έβγαλε από ταν με γνώρισε:)

Time skip

Άκουσα μια φωνή και άνοιξα τα μάτια μου και είδα την Αρτέμης να με σκουντάει.

<< τι έγινε φτάσαμε >> είπα με την αγουροξυπνημένη μου φωνή.

<< ναι ρεεε έλα είμαστε έξω από το ξενοδοχείο σας >> μου απάντησε εκείνη << έλα πρέπει να φύγουμε και εμείς για το αεροδρόμιο >> με αγκάλιασε και άρχισε να κλαίει.

<< έλα ρε Αρτέμης θα έρθω να σε βρω και μην ανησυχείς θα τελειώσει αυτό σύντομα >> τής σκούπισα τα δάκρυα

Βγηκα απο το αυτοκίνητο και πηρα την βαλίτσα μου το ίδιο και ο Lex  αγκάλιασα τον Μάριο << να προσέχεις   και εσύ και η Αρτέμης  ενταξει >> του είπα.

Μετά ο Μάριος αγκάλιασε τον Lex <<να την προσέχεις και μην μπλεξετε πουθενά >> με το που άκουσα τα λόγια του Μάριου έσκασα στά γέλια.

<< οκ θα είμαστε καλά παιδάκια >>του απάντησε  ο Lex με μια γλυκιά φατσουλα.

Και έτσι με τά πολλα πολλα τα παιδιά έφυγαν και εμείς ανεβήκαμε στο ξενοδοχείο. Τι ωραίο που είναι από μέσα πάντως θα μείνουμε εδώ για λίγο γιατί το σπίτι μάς δεν είναι ακόμα έτοιμο

Ανέβηκα πάνω στο δωμάτιο καί απλά ξάπλωσα να κοιμηθώ ημουν κουρασμένη.

______________________________________

Πως σας φάνηκε??

Τι λέτε να γίνει εκεί που πήγανε??
Πως θα είναι η νέα του ζωή??
♥♥♥♥♥♥