Seunghun, eskiden çok asosyal birisiymiş. Hiç arkadaşı olmamış. Geçen sene ilk defa bir arkadaş grubuna dahil olmuş. Ancak bu arkadaş dediği kişiler meğersem sadece Seunghun'u parası için seviyorlarmış.
Ama Seunghun o kadar yalnızmış ki, bunu görmezden gelip sadece arkadaşa sahip olabilmenin tadını çıkarıyormuş. Bir gün arkadaşları Jihoon adında bir çocuğa zorbalık yapmaya başlamışlar. Seunghun yalnız kalmaktan ve Jihoon gibi zorbalığa uğramaktan korktuğu için bir süre bu duruma göz yummuş ama sonra daha fazla dayanamamış ve arkadaşlarını uyarmış.
Arkadaşları onu dinlemeyince okul idaresine bildirmek için okula gitmeye karar vermiş. Giderken ara sokakların birinde Jihoon'u görmüş. Ağlıyormuş, dövülmüş. Seunghun yardım etmek istemiş ama Jihoon ondan kaçmış. Bağırmış ona defalarca. Kızıp durmuş. Seunghun bir şey yapmadığını söylemiş, kendini savunmuş. Jihoon ise ona işte bu yüzden kızgınmış.
Hiçbir şey yapmadığı için.
Her şeyin farkında olmasına rağmen asla Jihoon'un arkasında durmadığı için, kendisinden yardım istediğinde sesini çıkarmaya korktuğu için.
Jihoon en çok Seunghun'a kızmış...
Diğer gün ise Jihoon intihar etmeye çalışmış. Seunghun bunu duyunca günlerce kendine gelememiş. Defalarca Jihoon'a gitmiş, özür dilemiş ama Jihoon öyle sinirliymiş ki yüzüne dahi bakmamış.
Seunghun'un ailesi durumdan haberdarmış ve çocukları gün gittikçe daha kötüye giderken hayatlarına yeni bir sayfa açmaya karar vermişler fakat Seunghun bunu kabul etmemiş. Jihoon onu affedene kadar ondan af dilemeye kararlıymış ama bir gün Jihoon ona yeter demiş, beni ölüme götüren kişilerden birini bu kadar kolay affedemem, beni anla demiş.
Bir süre sonra Seunghun bile kendini affedemez hale gelmiş.
Seunghun'un ailesi, Seunghun'a artık dur demiş. Başka bir yere taşınmaya karar vermişler. Yeni okul, yeni çevre...
"Emin ol oğlum, bir gün Jihoon seni affedecek ama önce senin kendini affedebilmen lazım. Yaptığın hatanın farkına varmış biri olarak bundan sonra daha bilinçli olmalısın. Hatanı telafi edemeyecek olsan bile, izini silmek için çalışmalısın. Hayat devam ediyor Seunghun. Bu odaya kapanmak hiçbir işe yaramayacak, odandan dışarı çık ve etrafına bak. Jihoon gibi, yardıma ihtiyaç duyan; senin gibi, gerçek bir arkadaşa ihtiyaç duyan tonla insan var. "
Seunghun en sonunda ikna olmuş ve buraya taşınmışlar. Bizim okula geldiğinde herkesle arkadaş olmaya çalışmış. Tek amacı her insanın ihtiyaç duyduğu 'o arkadaş' olmakmış.
Seunghun'un okulda adı 'Yardım Meleği' ne çıkmıştı bir ara. Herkesin derdine koşup duruyor, nedeni buymuş işte. Bir gün Jihoon'un kendini affetmesini diliyor ve kendini affetmeye çalışıyormuş bu şekilde.
Her şey yolunda giderken geçen hafta okula yeni bir öğrenci geldiğini öğrenmiş, ona yardım amaçlı yanına gittiğinde o kişinin Jihoon olduğunu görmüş.
"Gözlerine zar zor bakabildim. Pür dikkat beni izliyordu."
"Kolunda her daim saklamak zorunda kaldığı bir iz var ve bu benim suçum. Ona her zaman yaşadıklarını hatırlatan bir iz taşıyor vücudunda. O beni affetmeyecek Gon..."
Yemekten sonra bahçede öylece oturuyorduk ve birden anlatmaya başladı Günlük.
Bunları anlatırken defalarca ağladı, acısını hissedebiliyordum.
Pişmanlığını hissedebiliyordum.
Bugün Seunghun çok ağladı Günlük...
Ve ben sırtını sıvazlamaktan başka bir şey yapamadım.
Bambarabambam
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
