365 DNI

Chapter 1

ΝΗΣΙ ΛΑΜΠΕΣΟΥΝΤΑ
     ΣΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ

Massimo''s pov

    "Στην πρώτη φουρνιά έχουμε 20 προσφυγες. Μονο κοπελίτσες. Ευχαρίστως να κρατήσεις μια αν θες." Είπε ο ένας από τους δυο γελοίους τύπους που στεκόταν αυτή την στιγμη απέναντι μου και μιλούσε με τον πατερα μου κάνοντας με να αποστρεψω αηδιασμένος το βλεμμα μου.

"Φοβαμαι ότι μιλάτε σε λαθος άνθρωπο." απαντησε ο πατέρας μου με ψυχραιμία και αποφασιστικότητα. Μπορεί να είμαστε μαφιόζοι αλλα δεν θα πειραζαμε ποτέ προσφυγές, πόσο μαλλον αν επρόκειτο για μικρα κορίτσια.

"Μα το εμπόρευμα ειναι εξαιρετικό. Κελεπουρι. Μερικές ειναι δωδεκαχρονες. Ειναι πολλα τα λεφτα. Πρεπει μονο να μας βοηθήσεις να τις φέρουμε" επέμενε εκείνος και ένιωθα την αναγκη να τον πυροβολήσω να γίνεται ολο και πιο εντονη μεσα μου. Γύρισα την πλατη μου και έφυγα μη θέλοντας να συμμετέχω σε αυτην την κουβέντα. Κατευθύνθηκα προς την κουπαστή και κοίταξα το γαλαζιο πελαγος με τα κυάλια.

Ο πατέρας μου κοίταξε και τους δυο τους και το βλέμμα του αγριεψε αλλά συνέχισε να διατηρεί την ψυχραιμία του για να μην χασει τον ελεγχο της συζήτησης. "Η οικογένεια μου δεν κάνει τέτοιες δουλειές. Δεν εχω ανάγκη να κανω τίποτα. Με χασομερατε αδικα." Είπε πιο επιβλητικά αυτη τη φορά έτσι ώστε να κανει αισθητή την γνωμη του.

Οι αλλοι δυο κοιταχτηκαν μεταξυ τους τρομαγμένοι. "Συγγνώμη δεν ήθελα να σε προσβαλω. Απλα σκεψου το. Θα λαβεις γερό μερίδιο." Προσπαθησε να το μαζέψει ο ενας απο τους δυο αλλα ο πατέρας μου τον αγνόησε και γύρισε να με κοιτάξει ζητώντας σιωπηλά την δική μου αποψη. Όταν είδε πως ειχα πάψει από ώρα να παρακολουθώ σηκώθηκε φώναξε τον Mario που ειναι αλλο ένα μέλος της συμμορίας μας να αναλάβει τις διαπραγματεύσεις και ήρθε προς το μέρος μου.

Ένιωσα τα βήματα του να με πλησιάζουν αλλα δεν γύρισα να τον κοιτάξω. Ήμουν απορροφημένος απο το θέαμα που έβλεπα μπροστά μου. Αυτη η μελαχρινή γυναίκα με τα κατάμαυρα ματια που στοιχειώνει την σκεψη μου εδω και πολυ καιρό φαινόταν να χορεύει στην γραμμή του ορίζοντα. "Μαλακες" μονολογησα κατεβάζοντας τα κυάλια αναφερόμενος στους τύπους πισω μας.

"Ωστόσο ειναι πιθανος συνέταιρος. Αξίζει τον σεβασμο μας ακομα και αν ειναι μαλακας. Τι κοιτούσες?" Με ρώτησε και του εδωσα τα κυάλια να δει ξέροντας οτι μονο εγω γνώριζα την ύπαρξη της. Ειχα μιλησει βέβαια για αυτήν στον πατέρα μου και μαλλον το καταλαβε αν κρίνω απο τα λογια του. "Γιε μου, πρέπει να προσέχεις. Οι όμορφες γυναίκες είναι Παράδεισος για τα ματια αλλά κόλαση για την ψυχη." μου είπε σοβαρά. "Και σου αδειάζουν και το πορτοφόλι πρόσθεσα ειρωνικα και γύρισε να με κοιταξει γελώντας καθώς συμφωνησε.

"Ακουσε με. Είναι ώρα να σταματήσεις να σκέφτεσαι την διασκέδαση. Πρέπει να αναλάβεις τις ευθύνες σου.Μια μέρα ολα αυτα θα ειναι δικα σου." Πριν προλαβω να απαντήσω σε αυτό που μου είπε ακουστηκαν δυο δυνατοί πυροβολισμοί. Το σωμα του πατέρα μου έμεινε ακίνητο και ύστερα επεσε αψυχο πανω μου. Ένιωσα εναν οξυ πονο στο στομάχι και κατάλαβα πως η δεύτερη σφαίρα χτύπησε εμενα. Κοίταξα απελπισμένος τον ουρανό αλλα τα πόδια μου σταμάτησαν να υπακουν και επεσα και εγω κατω. Πριν κλεισω τα ματια μου εβλεπα τα ατομα που μας συνόδευαν να καλούν βοήθεια και να προσπαθούν να μας επαναφέρουν. Ο ήλιος με τύφλωνε και έκανε την προσπάθεια μου να κρατήσω τα ματια μου ανοιχτά ακομα πιο δύσκολη. Ο Mario έτρεξε πανω απο υον πατέρα μου προσπαθώντας να καταλάβει αν ειναι ζωντανός. Κάποιοι ήρθαν και σε εμενα προσπαθώντας να μου δέσουν το τραύμα μεχρι να με μεταφέρουν στο νοσοκομείο. Δεν άντεξα αλλο τον πονο εκλεισα τα μστια κου και βυθίστηκα στο απόλυτο μαυρο.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ποιανης της διεγψραψε το γουατπαντ την ιστορία και τωρα την ξαναγραφειιι? Ελαα ξερω οτι ολοι θα το βρείτεε

Ετσι λοιπόν όπως το ακούσατε ανακάλυψα οτι η ιστορία σβήστηκε αλλα υποσψομαι πως μεχριιι να ξυπνήσετε το πρωι και να δείτε τις ειδοποιήσεις σας θα εχω ξαναγράψει οοολα τα κεφαλαιααα συν ακομα 2 που είχα σκοπο χιχιχιχιχι

Σας αγαπω πολυυυ αν θελρτε πατήστε αστερακι και τσ λέμε στο επομενοοο❤️