365 DNI

Chapter 4

Ιταλια

Laura's pov

Εχουμε φτασει στην Ιταλία και αυτη την στιγμή βρισκομαστε στο αεροδρόμιο με τον Martin την Olga και αλλον εναν φιλο μας.

Massimo's pov

Φτανουμε στο αεροδρόμιο και βγαινω πρωτος απο το αεροπλάνο. Παίρνω μια βαθια ανασα και εισπνέω τον αέρα της Ιταλίας που τοσο μου εχει λειψει. Κατευθυνομαι προς το μαυρο τζιπ που εχει ερθει να με παραλαβει και μπαινω μεσα.

Laura's pov

"Στην υγειά της πιο σέξι, της καλύτερης της πιο υπεροχής γυναίκας στον κοσμο. Της μητέρας μου" λεει αστειευομενος ο Martin και ολοι γελάνε. Ρίχνω ένα βλέμμα γεμάτο νόημα στην Olga διπλα μου και κανει και εκεινη το ιδιο καθως ειναι κοινο μυστικό οτι τα αστεια του Martin δεν ειναι και τοσο πετυχημένα.

"Οχι πλακα εκανα! Εννοώ την υπέροχη Laura που σε ενα δευτερόλεπτο θα γίνει 29 ετων." Συνεχίζει κοιτάζοντας το ρολόι του.

"Martin με κανεις να νιώθω γριά" του λεω και καλα θιγμένη και αφηνω ενα γελακι καθως εκείνος υψωνει το ποτήρι του προς το μέρος μου. "Γρια αλλα ολοζώντανη" προσθέτει η Olga που ολη αυτη την ωρα τραβουσε φωτογραφίες με το κινητο της.

"Μια στιγμή." Λεει ο Martin και χτυπαει ελαφρα το πιρούνι του στο ποτήρι του τόσο ετσι ωστε να τραβηξει την προσοχη τουν κοσμο γυρω μας. Καθαριζει τον λαιμό του και βγαζει ενα διπλωμένο χαρτι απο την τσεπη του. Σηκώνεται όρθιος και κοιταει γυρω του. "Σήμερα έχει γενέθλια η πανέμορφη κοπελα μου η Laura! Παρακαλώ βοηθήστε με!"

"Μα τι σκαρωνεις?" Τον ρωταω χωρις να καταλαβαινω τι συμβαίνει. Μου κάνει νόημα να μην μιλαω και ξαναγυρνάει προς το μέρος του κοσμου που μας κοιτούσε.

"Παμε λοιπον! Να ζησεις Laura και χρονια πολλα μεγαλη να γινεις με ασπρα μαλλιά παντου να σκορπιζεις την γνώσης το φως και ολοι να λενε να μια σοφος!" Τραγουδει συνοδευόμενος απο υον υπόλοιπο κσσμο και την παρεα μας κανοντας με να χαμογελάσω. Ολοι χειροκρότησαν και ξανακαθισαν κατω. Η παρεα μου σηκώνει τα ποτήρια της για να τσουγκρισουμε και τους αντιγράφω. "Εις υγειαν" λεμε και πινουμε λιγο ποτο.

"Martin εισαι βλακας" του λεω καθώς ντραπηκα απο τον χαμο που προκάλεσε για τα γενέθλια μου. Δεν μου εδωσε σημασια και συνεχισει να πινει ανενόχλητος. Την ιδια στιγμη ενας σερβιτόρος έρχεται και αφήνει δυο μπουκάλια σαμπάνιας Moët και τέσσερα ποτηρια στο τραπέζι μας. Ενταξει αυτο ηταν πολυ ευγενική χειρονομία." Ειναι η αγαπημένη μου.  Το θυμήθηκες." Λεω γλυκα και ομολογώ πως μετανιώνω για τον τροπο μου πριν.