Our Valentine
(Unicode Version )
အခုဆို ရင် ကျန့်geနဲ့ ကျွန်တော်မတွေ့ဖြစ်တာတစ်လကြာခဲ့ပြီ ။ သတိရတိုင်း ဖုန်းဆက်ချင်ပေမဲ့ ကျွန်တော်မဝံ့ရဲခဲ့ဘူး။ အဲ့နေ့က ကိစ္စကြောင့် ကျန့်ကော အတော်ကို ဒေါသထွက်နေခဲ့မှာ အသေချာ။
ဝမ်ရိပေါ် ရေစိုနေသည့် ဆံပင်တွေကို တဘက်နှင့် ခပ်နာနာကလေးပွတ်သုတ်လိုက်သည်။ အိပ်ယာဘေးက စားပွဲလေးပေါ်တင်ထားသည့် ဓာတ်ပုံလေးထဲရှိ ပုံရိပ်တို့ကို ကြည့်ရှုနေခဲ့၏ ။
ပုံထဲတွင် အနက်ရောင်ဆံပင်တွေကို သေ သေ သပ်သပ်လှန်တင်ထားပြီး ပြုံးရုံပြုံးထားပေမဲ့ မျက်နှာထက် အတိုင်းထက်အလွန်ပျော်ရွှင်နေသည့် ပုံစံထင်ဟပ်နေသော ကောင်လေးတစ်ယောက်။ ပြီးတော့ မျက်လုံးလေးတွေ မှေးမှိတ်ရင်း ရှက်သွေးဖြာကာ ရယ်နေတဲ့ ကောင်ငယ်လေးရယ်။
တစ်ယောက်က လူကြီးလူကောင်းဆန်တဲ့ suit ကို ဝတ်ဆင်ထားတယ် ၊ ကျန်တစ်ယောက်က လူငယ်ဆန်ဆန် ပေါ့ပေါ့ပါးပါးလေးကိုသာဝတ်ဆင်ထားတယ်။
ဓာတ်ပုံလေးကို ကိုင်ကြည့်ပြီး ခဏအကြာတွင် ဝမ်ရိပေါ် ကုတင်ထက် စိတ်ပျက်စွာ ထိုင်ချလိုက်၏ ။
ရေစိုနေသည့် ဆံပင် စိမ်းဖြဖြတွေကိုတော့ လျစ်လျူရှုထားခဲ့သည်။ မျက်တောင်နက်တွေက မငြိမ်သက် ၊ နှုတ်ခမ်းများကိုတင်းတင်းစေ့ထားသည်။
အဲ့နေ့က သူတစ်စွတ်ထိုးမလုပ်ခဲ့သင့်ဘူး ၊ အခြေအနေကို နားမလည်သည့် သူ့ကိုယ်သူသာ စိတ်တိုပစ်သည်။
"ကျန့်ge.... "
Contact nameလေးကို ထိလုဆဲဆဲမှာပင် သူ့လက်တွေကို ပြန်ရုတ်မိပါ၏ ။ အခုချိန်ဆိုge ဘာများလုပ်နေမလဲ။
သူ့မျက်လုံးတွေက အိပ်စက်ခြင်းတွေကို မရောက်ရှိနိုင် ၊ အိပ်မက်ဆိုသည်မက်ခွင့်မရှိ ၊ တစ်ညလုံး ကျန့်geအကြောင်းကို တွေးရင်း အဲ့နေ့က အကြောင်းတစ်ချို့က ခေါင်းထဲဝင်လာခဲ့တော့သည်။
ထိုနေ့ရက်အကြောင်းပြန်လည်လှန်လှောကြည့်လျှင် ဖြစ်နိုင်သည်က လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်လ ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။
