[✓] foolish casanova ➸ vmin

xxiv, herkes şekilciliğin köpeği olmuş

Taehyung

Jimin

✧

Taehyung, Jiminʼin evine ilk defa gidiyordu. Gergin fakat çoğunlukla heyecanlı ruh hali pek yarar sağlamasa da sakinliğini elinden geldiğince korumaya çalışıyor, bunu evdekilere gizlemeye çalışıyordu.

"Arkadaşım, Taehyung." diye tanıttı Jimin.

Ve ardından ikisi de, turuncu saçlının odasına geçtiler.

"Annen çok güler yüzlü birine benziyor." demişti dönen tekerlekli sandalyeye otururken. "Ve ayrıca çok da genç duruyor."

"Melek yüzüne aldırma istediğinde çok şeytan olabiliyor."

Jimin, çalışma masasının biraz ilerisindeki yatağına kurulurken mırıldanmıştı bunları düz bir sesle. Her ne kadar ailesiyle arası iyi olsa da derinde yatan bir kırgınlık vardı ve çocukluğunun geçmiş yılları bunu ne yazık ki hep diri tutuyordu. Üzerinde kurdukları baskıyı unutmaya çalışıyor, çalışıyor ve elinden geldiğince çabalıyordu ancak... çocukluğu vücut ağrılarından dolayı ağlayarak ve her gün nefret ettiği antrenmana giderek değil, gülerek ve eğlenerek geçebilirdi.

"Bunlar hep jimnastikten mi?"

Taehyungʼun işaret ettiği yere baktı. Ufak bir kafa sallamasıyla onaylarken esmer tenli daha net görebilmek için camın çaprazında kalan alana gitmişti. Rafta birçok madalya asılıydı ve birkaç tane gösterişli plaket duruyordu. İki üç tane fotoğraf çerçevesi, rafın üst sırasını başarı ödülleri ile kaplıyordu böylelikle. "Ne çok başarın varmış..." demişti üzerlerini okurken. Bu konuda cidden şaşırmıştı Taehyung.

"Neyse ki karşılığını alıyordum. Hem ağlayıp hem de başarısız olsaydım daha sik bir durum olurdu."

Jiminʼe dönmeden fotoğrafları inceliyordu Taehyung. Güldü. "Muhtemelen."

Yönünü madalyalardan çekerek tekrar eski konumuna geçtiğinde turuncu saçlının sessiz kaldığını görmüştü. Kollarını sandalyenin sırt bölmesine yaslayarak kaşlarını kaldırdı. "Bunun için mi çağırdın beni, çakmakçı? Çok sıkıcısın."

İtiraf etti genç çocuk. "Aslında bakarsan hiç fikrim yok. Sadece... takılalım?"

"Popüler kimliğim bunu beğenmedi."