Daddy's Little Baby ||| ADRİENTTE |||

*1*

aslında daha sonra yayınlayacaktım ama kendimi tutamadım ve 1. bölümü yayınladım.

Marinette

sabah başımdaki keskin ağrı ile uyandım. ah... doğru ya.... dün gece ilk defa luka ile içmeye gitmiştik. ve ben daha 3. bardağı içerken sarhoş olmuştum... Ah.. ve dün bir çok çocuğun bana sulandığını hatırlıyorum...

Neyse. Şİmdi bunları düşünmenin sırası değil. İçimdeki ses Luka'nın bana fırça atacağını söylüyor.

gözlerimi yavaşça açtığımda halalarımla yaşadığım ev değildi. Hatta burası bir...Bebek odası? Hemen yattığım yerde dikleştim ve nerde uyuduğuma baktım. Tanrım! Ben bir beşikte uyuyordum en başından beri! hızlıca üstümdekilere baktım.bir bebe kıyafeti giyiyordum üstüme. Altıma da..Bir bez?

''SİZ CİDDİ OLAMAZSINIZ! TANRI AŞKINA BİRİ BANA BENİM NEDEN BURADA OLDUĞUMU AÇIKLAYABİLİR Mİ LÜTFEN?!''

Benim bağırmamdan sonra evde hala sessizlik hakimdi. Tabii bu benim daha çok korkmama neden olurken titremeye başlamıştım bile.

Buradan acilen gitmem gerekiyor.

Ben bağırmaya devam ederken göz yaşlarım çoktan akmaya başlamıştı. Ben ağlamaya devam ederken dizlerimi kendime çektim ve başımı eğdim. Ben ağlamaya devam ederken kapı hızla açıldı ve biri beni kucağına aldı. Ağladığım için sarı saaçları dışında onu göremiyordum. o da zaten başımı omzuna koymuştu.O saçlarımı okşarken bir yandan da 'geçti...' diye fısıldıyordu.

Sakinleştiğimde beni bez değiştirme masasına oturttu. Şimdi O'nu daha iyi görebiliyordum. Yemyeşil gözlere sahipti ve altın sarısı saçlara. Peki. Bu O çok yakışılıydı. Ama bu beni kaçırdığı gerçeğini değiştirmiyordu.

''İyi misin?''

''Evet. kaçırılmadığım ve kriz yaşamadığım gerçeğini göz ardı edersek...''

gözlerimi O'na sabitledikten sonra konuşmaya devam ettim.

'' İyiyim.''

yüzüne bir gülümseme yerleştirdi ve derin bir nefes aldı.

'' O zaman..''

Dedi ve yüzlerimizi yakınlaştırdı.

"Evine hoş geldin Bebeğim !"