ព្រឹកថ្ងៃថ្មី
ឌឹប
<<អូយ...>>
ជុងគុក ស្រែកមិញនេះត្រូវ ថេយ៉ុងដែលដេកមមើរលើគ្រែនោះធាក់គេទម្លាក់មកដីយ៉ាងទាន់ហន់ស្ទើរតែបាក់ចង្កេះ។
<<ឯងចាំមើលយើងនឹងសងសឹកវិញណា...អ៎ាឈឺណាស់លោកគ្រេចចង្កេះហើយក៏មិនដឹង>> ជុងគុកយកដៃទប់ចង្កេះហើយងើបឈរឡើងដើរទៅចុងគ្រែ។
ក្តុក..
<<អូយ!អាណាគេទាញអញទម្លាក់គ្រែនឹងហាស...ឯងអាគុក...អាចង្រៃមិចបានមកទាញយើងទម្លាក់គ្រែហាស??វាល្មិចហែងក្នុងខ្លួននឹងមិនឃើញមនុស្សដេកទេហី>>
ថេយ៉ុងដែលត្រូវជុងគុកទាញទម្លាក់គ្រែនោះបើកភ្នែកមកស្រែកជេរគេញ៉ែតៗជំនួសពាក្យអរុណសួស្តីទើបងើបអង្គុយយកខ្នងទប់ជើងគ្រែដៃយកមកអង្អែលគូថសម្លក់ជុងគុកដែលឈរមើលនោះសឹងលៀនគ្រាប់ភ្នែក។
<<មកពីឯងនឹងធាក់យើងទម្លាក់គ្រែមុនថ្ងៃនេះគ្មានម៉ោងរៀនព្រឹកផងចេះមកដាស់យើងទៅកើត>>ជុងគុកយកដៃញីក្បាលហើយឡើងទៅដេកផ្កាប់មុខលើគ្រែវិញ។
<<តែយើងវាអចេតនាឯងវាមានចេតនា...នែចង់ដេកវិញហេសឯង...បើគូថយើងមិនបាត់ឈឺឯងក៏មិនបាច់ដេកដែល>>
ថាហើយថេយ៉ុងក៏ហក់ឡើងទៅជិះលើជុងគុកយកដៃច្របាច់ក.គេពីក្រោយឯជុងគុកដែលដេកផ្កាប់មុខនោះថប់ដង្ហើមដកមិនចង់ចេញឯថេ ក៏តែសង្កត់ខ្លាំងទៅៗជុងគុកដែលនៅពីក្រោុំនោះក៏កម្រើកខ្វៃៗដូចត្រីខ្វះទឹក។
<<អូយ!!ថេចុះភ្លាម...ងាប់យើងឡូវហើយ...ចុះភ្លាម>>
ជុងគុកនិយាយដាច់ៗព្រោះថេសង្កត់គេជិតក្លាយជាចេកចៀនហើយឃើញមាឌតូចៗបែបនេះទេតែពេលហក់មោសង្កត់សឹងតែថប់ដង្ហើមងាប់។
<<មិនចុះ!!យើងធ្វើបាបឯងមិនទាន់សមចិត្តទេ>>
ថេយ៉ុងនិយាយហើយឈោងដៃទៅយកតុក្កតានៅក្បាលគ្រែយកមកវ៉ៃក្បាលជុងគុកផូសៗដៃម្ខាងនៅតែសង្កត់ក.គេជាប់។
<<អួយនែ!ឈឺណាស់វើុយចុះភ្លាមអាស្វា...ថប់ដង្ហើមណាស់ចុះអោយលឿន...អាស្វា!!!!!!!!!!!!>>ជុងគុកយកដៃទប់ក្បាលប្រុងរើតែថេជិះលើគេជាប់ដូចជិះសោះរកតែរើមិនរួច ក ក៏ថប់ដង្ហើមមិនរស់ទេៗ....
