Καλώς ήρθες στο Κράκο

Κεφάλαιο 2: "Το Κυπαρισσάκι"

Ήταν καλοκαίρι του 2015 . Είχα μόλις τελειώσει την πρώτη γυμνασίου και ήμουν πολύ χαρούμενη που είχα γράψει καλά στις εξετάσεις. Είχε φύγει ένα μεγάλο βάρος από πάνω μου και πλέον είχε έρθει ο καιρός  να ξεκουραστώ . Οι γονείς μου , Στέλιος και Μαργαρίτα , αποφάσισαν να γιορτάσουμε οικογενειακώς την επιτυχία μου καλώντας κάποιους συγγενείς στο σπίτι . Περάσαμε πολύ ωραία εκείνη την ημέρα .. μου έχει μείνει αξέχαστη ! Φάγαμε όλοι μαζί και έπειτα παίξαμε διάφορα  επιτραπέζια. Λίγο πριν φύγει , η ξαδέρφη μου μού είπε:
«Βρε εσύ !! Ξεχάσαμε να κάνουμε τον κατάλογο με τις ευχές μας για το επόμενο καλοκαίρι .. !! Μπορούμε να τις γράψουμε σε ένα χαρτί, να το βάλουμε σε ένα μπουκάλι  και να το θάψουμε έξω στον κήπο..τι λες;»
« Εννοείται να το κάνουμε και μάλιστα πρέπει σήμερα διότι μετά θα φύγουμε για  διακοπές και δεν θα ξανασυναντηθούμε »
«Τέλεια.. σε ακούω , πες ιδέες! »
« Γράφεις;»
«Ναι»
«Λοιπόν , Ιωάννα μου, η πρώτη μου ευχή είναι να είμαστε τόσο δεμένες μεταξύ μας και ακόμη περισσότερο το ερχόμενο καλοκαίρι »
«Αωω..! Η δική μου επόμενη  ευχή είναι να τα πάμε πολύ καλά και του χρόνου στις εξετάσεις της Δευτέρας γυμνασίου »

Και έτσι πέρασε η ώρα , συζητώντας και γράφοντας ευχές ..

Η λίστα μας για το επόμενο καλοκαίρι ♥️
Ιωάννα & Βαλεντίνη 10/06/2015

1. Να είμαστε τόσο δεμένες κολλητές-ξαδέρφες όσο και τώρα..ίσως και ακόμη περισσότερο!!
2. Να τα πάμε του χρόνου τόσο καλά όσο και φέτος στις εξετάσεις της Δευτέρας Γυμνασίου..
3. Να πάμε του χρόνου μαζί διακοπές
4. Ο Αγγελάκος να είναι ακόμη καλύτερα με την βοήθεια των εργοθεραπειών
5. Να μπορέσουμε να μαζευτούμε πάλι έτσι όλοι μαζί και να περάσουμε καλά .. Δηλαδή η οικογένειά μας να είναι εξίσου ενωμένη !!

Αμέσως μόλις τελειώσαμε , πήραμε την λίστα , την βάλαμε σε ένα παλιό μικρό γυάλινο μπουκάλι και την θάψαμε στο κήπο μας κάτω από το Κυπαρισσάκι μου..και το αποκαλώ έτσι διότι οι γονείς μου το φύτεψαν όταν εγώ γεννήθηκα. Οι γονείς μου είχαν πει πως τότε ευχήθηκαν  να είμαι τόσο γερή και δυνατή όσο αυτό ..που να ήξεραν τι θα γινόταν όμως μετά από κάποια χρόνια..
Τέλος πάντων , εκείνο το καλοκαίρι κύλησε πολύ όμορφα . Πήγαμε για οικογενειακές διακοπές στην Θάσο ..ένα πανέμορφο νησί !!!
Κατά τη διάρκεια των διακοπών , είχα την ευκαιρία να περάσω περισσότερο χρόνο με την οικογένειά μου και ιδιαίτερα τον αδελφό μου, τον Άγγελο. Ο Άγγελος είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου πρόσωπα σε αυτόν τον κόσμο..τον αγαπώ τόσο πολύ!! Αλλά δεν είναι ακόμη ώρα να σας μιλήσω για Αυτόν .
Μέχρι τότε ο κόσμος μου  στηριζόταν στους γονείς μου , στον αδελφό μου , στην αγαπημένη μου ξαδέρφη Ιωάννα και σε κάποιους φίλους. Ήμουν πολύ δεμένη με όλους τους και είχα αδυναμία στον καθένα ξεχωριστά. Μπορούσα και ήμουν διατεθειμένη να κάνω ό,τι μου ζητούσαν .. δεν ήθελα ποτέ να τους χαλάσω χατίρι.

Τελειώνει το καλοκαίρι και ξεκινάω τη Δευτέρα Γυμνασίου με αρκετό ενθουσιασμό. Είχα θέσει για πρώτη φορά στην ζωή μου ένα καλό πρόγραμμα ώστε να συνδιάζω μελέτη και φίλους ταυτόχρονα. Βέβαια , εκείνη τη χρονιά είχα περισσότερα μαθήματα από ποτέ άλλοτε και περνούσα τις περισσότερες ώρες κλεισμένη στο δωμάτιο μου να διαβάζω . Η πιο συχνή συζήτηση που έκανα με τους γονείς μου ήταν η εξής:
«Βαλεντίνη , θα βγεις καθόλου από το δωμάτιό σου;»
«Έχω πολλά να κάνω..είναι και τα αγγλικά που έχω να μελετήσω..θα βγω αργότερα» έλεγα και εν τέλη δεν έβγαινα ποτέ . Μάλλον η εφηβεία μας κάνει έτσι. Να κλεινόμαστε πιο πολύ στον εαυτό μας και να θέλουμε να μένουμε μόνοι μας. Και έτσι ήρεμα και βαρετά περνούσε ο καιρός ..

Φτάνει Νοέμβριος του ίδιου έτους. Μπορεί ο Νοέμβριος να είναι ο τελευταίος μήνας του Φθινοπώρου όμως για εμένα αποτέλεσε ξαφνικά τον πρώτο μήνα στον "χειμώνα" της ζωής μου.