The Marauders and my love

10🎁

"WAAROM PADS!! WAAROM!!" Schreeuwde mijn broers stem door het hele huis.

"Ze is mijn zusje." Zei hij al een stuk zachter maar toch nog wel hoorbaar. James rende weg en ik rende achter hem aan. Toen pas begreep ik waarom ik krukken had.

Ik deed mezelf alleen maar meer pijn. "Tay wat is er?" Vraagt Lily die uit James kamer stapt. Ik antwoord niet en loop stug door. "Je mag niet lopen!" Roept Remus bezorgd.

Toch loop ik achter mijn broer aan. "James!" Roep ik als hij de keukendeur dichtslaat. Mijn poging tot van de trap lopen ging verschrikkelijk mis. Ik viel naar beneden en kon niet mee opstaan van de pijn. "Taylor!" Riep Lily's stem.

Toch was ik ondanks de hoeveelheid pijn eigenwijs genoeg om op te staan en door te lopen naar de keukendeur.

"Taylor, nee! Je moet naar een ziekenhuis!" Waarschuwde de stem van zowel Remus als Sirius me. Ik schudde mijn hoofd en liep door de keukendeur.

Maar de jongens waren natuurlijk sneller en haalde me zo in. Sirius tilde me op en ik probeerde me los te krijgen. "Ik moet naar James!" Zuchtte ik verslagen. Sirius was veel sterker ik kwam er nooit uit.

"Nee, eerst een ziekenhuis dan mag je achter James aan." Zei hij en hij liep met mij en Remus terug. "JAMES!!" Gilde ik nog een keer.

Hij kwam niet tevoorschijn.

Pov Lily

Ik liep verdwaasd naar buiten en zag hoe Taylor tegenstribbelde in Sirius armen. Ze liepen naar binnen en ik besloot James te zoeken.

Ik liep even door het bos, toen ik uitkwam in een soort tuinhuisje. Daar vond ik James, zittend tegen een pilaar.

Hij keek op. Zijn ogen waren rood en zijn haar zat nog erger als meestal. "Lily?" Zei hij. Zijn stem klinkt schor, hij heeft echt veel gehuild.

"Taylor moet naar het ziekenhuis. Ze is van de trap gevallen toen ze je achterna kwam." Hij zuchtte en legde zijn hoofd weer in zijn benen.

"Doet het je zoveel pijn? Hun zo samen zien?" Vraag ik zachtjes, bijna fluisterend en hij haalt verbaasd zijn gezicht omhoog. "Ik had gewoon gehoopt dat ze me iets zouden vertellen erover." Zei hij waarna hij wegliep.

Ik stond op en liep achter hem aan. "Waar gaan we heen." Hij keek me met een kleine grijns aan. "Mijn zus moest toch naar het ziekenhuis, deze weg is sneller." Zei hij en we liepen samen richting het ziekenhuis.

Pov Taylor

"Oké, alles is weer geheeld. Je kan weer gewoon lopen." Zei de heler die me hielp. "Dankjewel." Zei ik en ik liep de kamer uit.

"James?!" Was het eerste wat uit mijn mond viel toen ik mijn broer en Lily zag zitten. "James, ik ik-"het geeft niet echt." Kapte hij me af en ik gaf hem een knuffel. "Maar vertel het gewoon de volgende keer." Zei hij en als antwoord kreeg hij een kort gegrinnik te horen.

We kwamen weer terug thuis en liepen allemaal naar boven om te slapen. "Dus pads, waar ga je slapen?" Vroeg James en ik schudde lachend mijn hoofd. "Hangt ervan af waar Taylor slaapt." Zei hij peinzend en ik moest lachen. "Kom mee." Zei ik en hij liep braaf mee.

"Zo loyaal als een hondje." Zei ik waarna hij een rozige tint kreeg. "Niet waar." Bracht hij uit. Ook al wist hij dat ik gelijk had. "Tuurlijk." Zeg ik alsof ik hem geloof en hij tilt me weer op. "Daar moet je echt mee stoppen." Lach ik als hij me neergooit op het bed.

"Je hebt echt een grotere deken nodig." Ik schud mijn hoofd en hij gaat naast me liggen.

Hij gooit een arm over mijn rug en trekt me iets dichterbij. Zo val ik in een droomloze slaap.