You Belong With Me (ON-HOLD)

Chapter 8: Punishment and a Transferee?

Chapter 8: Punishment and a Transferee?

"Babe!"

Asshole.

"Wait! Babe!"

Huminto ako sa paglalakad at napapikit sa inis. Naramdaman ko ang braso niyang umakbay kaya lalong dumiin ang aking pagkakapikit.

I grabbed his right hand by my left saka lumusot para makawala. Pinili ko ito. Namilipit siya sa sakit.

Suits you right.

"T-tama na! Oo na titigil na--aah aray tama na!" daing ni R.A. habang nagpapapadyak sa sakit.

Binitawan ko siya kaya agad niyang hinilot ang kaniyang braso.
"Bakit kailangang ganunin? Tinawag lang na babe eh."

Umamba akong sasapukin siya. "That's the main reason! Don't call me that or else..." sabi ko sabay ngisi.

"Or selse what?"

Lumapit ako sa kaniya. "Or else from now on, I'll call you Armanie." panghahamon ko sa kaniya.

"Armanie!" panunudyo ko pa pero mukhang hindi siya naapektuhan at mukhang natuwa pa!

Unbelievable!

Matunog siyang ngumisi saka kinagat ang pang-ibabang labi at lumapit sa aking tainga. "I don't mind you calling me that as long as I call you babe."

I got goosebumps by what he just said. I dug my own grave!

Itinulak ko papalayo ang kaniyang mukha. He smirked.

"O s-sige...Di na kita tatawaging Armanie basta 'wag mo narin ako tawaging babe. Ayos ba?"

He crossed his arms then acted like thinking. He looked up in the sky
then smiled as if an amazing idea popped up in his mind.

Nakapangingilabot na ngisi ang kaniyang pinakawalan saka mataman akong tiningnan. Unti-unti siyang lumapit sa akin. Wala akong magawa kundi ang manatili doong nakatayo. Hindi ako makaatras, hindi ako makagalaw.

Inilapit niyang mulo ang kaniyang bibig sa may bandang tainga ko. Nagsitayuan ang aking balahibo, nakakakiliti ang pagtama ng kaniyang hininga sa aking leeg.
"Akala mo nakalimutan ko ang punishment mo? No."

My eyes widened in shock. Akala ko limot na niya. "You can't be serious. I mean that's a shallow reason for me to get punished."

Muli akong nakiliti nang ngumisi siya. "Big or small, deep or shallow, it doesn't matter to me. Pantay-pantay silang lahat. I'll be your forever nuisance. I'll be the first nightmare you'll love. Keep that in mind. Get ready." sabi niya saka ako doon iniwan na nakatanga, nakaawang pa ang bibig.

Forever nuissance...

First nightmare I'll love?

"You're talking nonsense."  I said and left him behind. Time to study.

Inaasahan kong titigil na siya, mali ako.

"May sagot ka na sa assignment?" tanong niya habang naglalakad papuntang room.

Simple akong tumango. Nakita kong ngumisi siya.

"Pagaya."

Nahinto ako saka siya hinarap.
"No."

Nagpatuloy ako sa paglalakad ngunit dumipa siya hinarangan ang aking daraanan.
"Bilis na...we're friends right?"

I raised a brow. "Iyan ang basehan mo ng pagkakaibigan? Kung 'yan lang habol mo then I don't want to be friends with you." winahi ko ang kaniyang braso saka naglakad.