Illegitimate

Part 5 : Something Off

• Julian •

"Danica, nasan ka ngayon? Tapos na yung taping namin" I said on the phone. I'm looking at the road, it's already getting dark at umuulan ng malakas. I wonder kung anong nangyayari kay Danica. "Pwede akong pumunta diyan ngayon, tuloy natin ang dinner natin"

"Sure ka Julian?" Danica said on the other line, I can feel from her voice na wag na muna sana yung gusto niyang sabihin. Understandable naman dahil maggagabi na at umuulan. "Actually, pabalik na ako ng bahay, Julian"

"Nagda-drive ka na pauwi?" I asked her and I can hear the FM radio we are listening when we're on our roadtrip.

"Oo. Grabe Julian malakas yung ulan dito, sobra" she said, she's really as hyper as ever. "Kung plano mo pang pumunta sa bahay, wag na lang, baka hindi ka makauwi"

"Edi diyan ako matutulog" sabi ko. "Meron ka namang sariling kwarto diba?"

"Ugok ka. Bawal nga, magagalit sina mama at papa" sabi niya. Her father particularly told me na bawal, sa labas niya daw ako patutulugin kung plano kong matulog sa kwarto ni Danica. Sobrang strikto, pero pinagtanggol naman ako ng mama niya. "At, Julian. Sabihin mo nga, ikaw ba yung nagpadala nung cake sa bahay?"

"Anong cake?" Sabi ko.

"So hindi ikaw 'yon?" She said.

"Hindi"

"Weh? From secret admirer daw yung nakalagay sabi ni mama" she said. The rain got heavier having my windshield mistier, I draw a heart on it. "So, hindi talaga ika.w yun?"

"Hindi. May nagbibigay sa'yo?" Sabi ko ng pagalit. "Ano? Tinaggap nina tita? Huy, pasabi sa kanila may boyfriend ka. Sabihin mo wag nila tanggapin ako na lang magpapadala diyan"

"Galit na galit oh" she teases me, I just yelled on my phone. "Selos ba? Actually pangatlong beses na 'to. I'm assuming na galing sa'yo to dahil alam yung favorite flavor nina mama at papa"

"Ahhh. Tapos ngayon mo lang sinabi na meron ka diyang secret admirer na nagpapadala sa'yo ng cake?" I told her, I think I really sound mad here. "Sabihin mo itapon na nila yun, magpapadeliver ako diyan ng cake"

"Grabe, sayang yung pagkain. And besides, as if naman may pakialam ako dun" she said, we just passed the entrance of my village, I could barely see the arch because of this rain "Wag ka mag-alala. And eto, nakikita ko na bahay namin"

Malapit na rin siya sa bahay nila.

"Hays, wag mo na tanggapin sa susunod, kung nanghihinayang ka, ibigay mo sakin yung cake bibilhan kita ng bago, yung galing sakin" I told her.  "Tapos ipapakain ko na lang sa staff yung binigay sa'yo"

"Julian, wag ka ngang parang baliw diyan, ikaw po boss ang lab ko, wag mo na isipin 'yon" sabi niya. "Sige Julian, bye na. Malapit na 'ko sa bahay, ingat"

"Hays" sabi ko, kunawri nagtatampo. "Sige, ingat din. I love you"

"I love you too" she said. She hung up.

A notification appeared on my phone.

Charmaine, she chatted me few minutes ago while I'm on the phone with Danica.

"So cancelled na nga ba bukas?" She said on the chat. Then there is this another one. "Grabe ayaw magreply, ikaw na bahala. Free naman palagi condo ko"

I just put down my phone.

I look in front and breathe deeply, something is wrong here. Rachel's on the passenger seat. Yung driver ko, kaibigan ko noong high school, si Prince.

"So anong nangyari kanina Prince?" I asked. "Kamusta si Danica?"

I can see we're nearing the house, nakikita ko na yung gate namin.

"Wala eh, hindi dumating yung ate niya" sabi ni Kuya Prince. "Naghihintay lang kanina si Danica, mukhang hindi siya sinipot ng ate niya"

Naghintay lang siya kanina dun mag-isa? Ano kayang nangyari?

Hindi ko siya natanong kanina.

We're in front of my house. Kinuha ko yung remote sa tabi ko at binuksan yung gate. And off to the garage.

Sinalubong ako nung kasambahay namin, hawak niya yung remote nung gate, susubukan niya din siguro buksan yung gate, pero naunahan ko siya.

"Manang Emy, si mama?" I asked her.

"Kausap si tita Lourdes mo anak" she said. I'm really used to the term anak, ayaw ko kasi na sini-sir ako ng mga mas matanda pa kay mama. "Pinag-uusapan yung kaso"

"Ah" I said and walked directly to the living room then remove my shoes, basa kasi yung ilalim. Nandun si mama nakaupo dun sa wheelchair niya kausap si Tita Lourdes. "Mama, tita Lourdes"

Birthday ko man, I chose not to celebrate it granduously. I had enough kanina, cakes ang dami ng cakes nung mga hawak kong advertisement.

Sinabi ko na kay tito Alvin na wag na mag-celebrate kanina pero, yun, hindi siya nakinig.

I've seen the photos when we're driving home. Those photos from my brithday celebration a while ago.

Hindi pa rin naiwasan na mga merong pangilan-ngilan na mambabash. I can read those from the comments section.

"Happy Birthday ulit anak" sabi ni mama. She moved her wheelchair towards me. Meron naman ding remote yung wheelchair kaya mas less effort. Then she hugged me. "Nagluto ako diyan ng favorite mong pasta at yung timpla kong sauce. Ako mismo yung nagluto"

"Sarap naman, mamaya ako kakain mama, magpapalit lang ako" sabi ko. "Anong ginagawa niyo?"

"Alam mo na Julian" sabi ni Tita Lourdes on her side is a briefcase. "Naghahanda lang kami nang mama mo. Meron na bang progress sa inyo?"

"Wala pa po eh" sabi ko. We're wo close, though, malapit na. "Medyo naiinis na nga po ako, sobrang ilap"

"Wag ka mag-alala, makikita niyo din yun" sabi ni tita Lourdes. "Kami na muna ang bahala dito. Naghanda ang mama mo, kumain na muna kayo"

"Manang" sabi ni mama. "Ipaghanda niyo muna ang mga bata"

"Mamaya na manang, kami na lang ang magsasabi kung kakain na kami, thank you po" sabi ko. Based on what Rachel's behaving a while ago, she is not happy. Hindi siya yung usual Rachel, I can feel that there's something off. "Rachel"

I called her.

"Good evening po tita Lourdes, Tita Myla" she vowed to mama and Tita Lourdes, a trait she failed to remove since we're kids. "Meron lang po kaming urgent na dapat pag-usapan"

"Ah, ganon ba? Sige iha" sabi ni mama. I walked towards my study room, Rachel followed me to the second Floor. "Ikaw Prince? Sasabihin ko na ipaghanda ka ng dinner"

Rinig ko si mama bago ko isara yung pinto ng study room ko.

• Chapter 3 : 1 of 2 •