Happy Reading😘
~
CHAPTER ONE:
ALMEYRA walk towards the departure area with a stormy face while waiting for her flight to the Philippines. It was the destination on the plane ticket she found on the envelope. Good thing, she found her things such as credits cards, id's and important documents in the Doctor's office on that Hospital that she is being operated. She dropped at the nearest botique and buy her things, clothes (males things to be exact) and new phone before she finally entered the airport.
"O-Ouch. " mahinang niyang daing. "Aaah! Why does it had to be this slippery!? " inis na sambit niya pa at bahagyang napangiwi nang muntik na siyang matapilok dahil sa ka clumsy'han.
Napalobo ang bibig niya ng ilang segundo.
"Oh my God... "
Agad na napaayos siya ng tayo na parang walang nangyari at pinagmukha normal ang sarili matapos ang nakakahiyang eksena. She roamed her eyes around if anyone saw her stupidity. Nang makitang busy ang lahat sa kaniya kaniyang buhay. Nakahinga siya ng maluwag at ngumiti ng may pang gigigil.
Huminto siya saglit. Napahawak siya sa dibdib at huminga siya ng malalim. Pinakahigpitan ang paghawak sa maleta at nanghihinang hinila ito uli.
"Haay. I cleary understand now the life of being poor, I never knew this could be so hard, following errands from their bosses, obeying whatever we said. How do-----A-Ahw! M-Mierda!" Shit!. Napangiwi siya ng bahagya ng tuluyang natapilok siya.
Mierda! Mierda! Mierda!
She looked at her manly shoes firmly and sharply and pointed it with anger habang winiwasiwas ang paa dahil medyo namanhid.
"Y-You. " gigil pinaninigkitan niya ang suot na sapatos. "Y-You're embarrasing me! Suit yourself okay? or else. Ibabato kita sa mukha ng haharang harang sa daraanan ko! Get it!? " pang aaway niya pa dito na animo'y sasagot ito sa kaniya.
Wala na ngang takon, natatapilok pa rin siya! Ayaw niyang aminin sa sariling tatanga tanga siya. Bagkus, ang madulas na tiles at ang makapal na swelas ng sapatos niya ang sinisisi.
Pinaypayan niya ang sarili.
"Grr. Now, I'm so fucked up! ". She felt her trembling knees. Still, she continue her walk. Alam niyang may nakakita na sa kaniya sa pagkatapilok niya. Hinayaan na niya lang. Her cap and jacket hides her identity. And that's enough.
She felt sweaty now, so her blood boils this early.
She was carrying a suitcase containing her important documents. Mabigat ang laman niyon kaya halos magkandapa dapa na siya at sa sobrang pagmamadali. Para siyang hinahabol ng kilat sa bilis ng kaniyang paglalakad. She threw a deep sighed while waiting for her flight. Her hands are trembling, mas lalo niyang ibinaba ang suot na sombrero at inayos ng mabuti ang pagkakalagay ng malaking sunglass. Hindi siya mapakali, palinga-linga siya sa paligid bago umupo.
She can't wait to left this place! Baka maabutan siya ng mga lalaking dumukot sa kaniya. Paniguradong pinaghahanap na siya ng mga ito. 1:30 is her flight and it's just 10:45 when she saw her wrist watch. Hindi siya mapakali sa pagkakaupo. Tumayo siya. Bumalik siya sa counter at tinanong ang nag-aasist doon.
Tumikhim siya bago nagsalita.
‘‘E-Excuse me, can I ask something? ’’ she greeted the assisting woman in a polite voice and a sunny smile.
