Gifted | TAEKOOK

3

Ertesi gün~

Jeon Jungkook

"Günaydın sınıf." Diyerek sınıfa girdiğimde minikler de hep bir ağızdan "Günaydın bay Jeon."
Demişti tabi bir kişi hariç. Soyeon. Sanırsam bir şeyler boyuyordu. Yanına yaklaşıp

"Günaydın Soyeon" dedim. O da sınıfın dediği gibi ağızında yayarak ve belki biraz alayla "Günaydın bay Jeon." Dedi. Sonuçta çocuk deyip takılmadan tekrar "Günaydın" deyip masama doğru ilerledim.

...

"Evet çocuklar şimdiki dersimiz Göster ve Anlat, bu dersimizde evinizde sizin için değerli olan çok sevdiğiniz herhangi bir şeyi anlatmanızı istiyorum. Evet, ilk kimden başlayalım? Hmm.. Soyeon. Ilk olarak sen anlatmak ister misin?"

"Tabi bay Jeon." Diyerek tahtaya doğru ilerledi. Beklenmedik şekilde uysaldı. Tüm sınıf önlerindeki eşya ve hayvanlarının bulunduğu masaya dirseklerini koyup ellerini yanağına yaslayarak onu dinlemeye başlamışlardı.

"Bugün size tarihin en muhteşem köpeği Yeontan'ı anlatacağım." Diyerek önündeki kutudan küçük tatlış bir köpek çıkardı.

"Muhteşem olmasının sebebi sadece adının Yeontan olması değil onun tek bir gözünün olmasıdır. İsterseniz sayın ama sonuç daima bir çıkacaktır."

O sırada Steve ona "Gözünü nasıl kaybetti?" Diye sordu.

"Bilmiyorum. O an orada değildim. Onu bir çöp kutusunun içinde buldum. Alkol ve başka birşeylerin şişelerinin yanında duruyordu." Köpeğin kafasını okşamaya devam ederken "Çok ama çok zeki bir köpek ama kimse fark etmiyor. Hiç kimse onu anlamıyor. Hiç kimse.." diyordu.

Çok ciddi ve yakaran bir ses tonuyla anlattığı için çok sevimli duruyordu. Gülümsememek için elimle ağzımı kapatıyordum . Birkaç birşey daha söyleyip anlatmayı bitirdiğinde sınıfça onu alkışladık. Ondan sonra diğer öğrencilerde kendi sevdiği şeyleri anlatıp yerlerine geçmişlerdi. Zaten sonra da zil çalmış ve teneffüse çıkmışlardı. Diğer ders onlara küçük bir alıştırma yaptıracaktım.

Ders zili çaldığında öğrencilerin teker teker sınıfa girişini izledim. Herkesin hazır olduğundan emin olduktan sonra masamda ki önceden hazırladığım soru kağıtlarını dağıtmaya başladım.

" Evet çocuklar, size dağıttığım bu kağıtları kimseye bakmadan kendi fikirlerinizle doldurmanızı istiyorum." Konuşurken bir yandan a dağıtmaya devam ediyordum.

"Cevabın doğru veya yanlış olması önemli değil sadece cevaplamanız yeterli."

Ben tam konuşmamı ve dağıtmayı bitirmiştim ki Soyeon "bitti" diyerek elindeki kalemi döndürerek bana baktı. Bunun olacağını biliyordum. Babası ne kadar kamp zırvalarını anlatsa da bu kız da bi farklılık olduğu belliydi.

Masama gidip onun için hazırladığım zor sorulardan oluşan kağıdı aldım ve yanına gittim. Eğilerek kağıdına baktım ve hepsi tahminim gibi doğruydu.

"Al bakalım. Bunu bitirebilecegini tahmin etmiştim. Senin için bir ekstra." Diyerek yeni kağıdı masasına koydum. Kağıdı aldığı gibi çözmeye başlamıştı.

Masam da oturmuş onu ve sınıfı izliyordum. Hızlı bir şekilde birşeyler yazıyordu. Verdiğim kağıt 2 sayfalıktı. Ilk sayfayı bitirmişti bile. Arka sayfaya geçip devam etti, bende masam da ki kağıtlarla ilgilenmeye başlamıştım ki "bitti" diye seslendi. Bunu bu kadar çabuk bitirebilmek inanılmazdı. Saysam beş dakika bile sürmemişti ve ona verdiğim kendi seviyesine göre olan ve ortaokul seviyesine göre olan soruların hepsini çözmüştü.

Ellerini çiçek pozisyonunda sıraya koymuş kafasını da üstüne yerleştirmiş bir şekilde bana bakıyordu. Gülümseyerek yanına gittim ve kağıdı aldım o da bana gülümseyerek yanıt verdi. Masama geçip kağıdını inceledim. El yazısı karmaşıktı ama onun yaşında birinden beklenmeyecek şekilde iyiydi. Cevapların ise hepsi doğruydu. 6 yaşında ki bir çocuk nasıl olurda ortaokul seviyesindekilerinin sorularını çözebilirdi... tabi deha değilse.

Zil çaldığında diğer öğrencilerin de kağıtlarını toplayıp öğretmenler odasına geçtim. Kağıtları daha sonra okumak için dolabıma koyup bilgisayarın başına doğru ilerledim. Kızı bu kadar zeki olduğuna göre belki babası da zekidir fikriyle Google' a 'Kim Taehyung' yazıp enterladım.

Önüme çıkan ilk makaleye tıkladım. Başlıkta 'Kim Taehyung bu sene ki lider konferansında konuşuyor' yazıyordu. Konferansla ilgili bi dolu saçma yazı vardı. Sayfayı kapatıp 'Kim Taehyung, matematikçi' yazdım. Ama ekranda 'Kim Jisoo, matematikçi mi demek istediniz' yazıyordu.

Üzerine tıklayıp çıkan sonuçlara baktım. İlk sonuca tıkladım. Başlıkta 'Matematik için bir akıl: Navier Stokes denklemini nihayet Kim Jisoo mu çözecek' yazıyordu. Annesiydi sanırım veya halası da olabilirdi.

Sayfayı kapatıp başka bir makaleye tıkladım. Tam birşeyler bulabildiğim için sevinmiştim ki başlığı okudum ; 'Ünlü Matematikçi Kim Jisoo Intihar Ederek Yaşamına Son Verdi.'. Yazının devamında ise şu yazıyordu; '...erkek kardeşi Taehyung onu evinde buldu...' .

Bu demek oluyordu ki Taehyung Soyeon'un babası değildi, dayısıydı. Peki neden dayısı ona bakıyordu ki, babası neredeydi. Cevapsız sorularla dolu düşüncelerimi dağıtan ise zil sesi oldu. Bilgisayarı kapatıp sınıfa doğru ilerlemeye başladım.

Gün bittiğinden Fregs'e gelmiş belki Taehyung'u bulurum umuduyla mekan da etrafa bakınıyordum. Biraz daha içerilere doğru girdiğimde onu bar da oturmuş içkisini yudumlarken görmüştüm. Yanına gidip omzuna dokundum.

"Kim olduğumu biliyor musun?" Diyerek ellerimi göğsümde bağladım.

"Heyy, Soyeon'un öğretmeni.." deyip adımı hatırlamaya çalıştı.

"Jeongguk" dedim o da benle aynı anda söyledi.

Kendimden emin bi şekilde "Bana yalan söyledin." Dedim. Şaşırmış ve ne olduğunu anlamaya çalışır bi halde

"Tamam. Biraz daha açar mısın?" Diye sordu. Kafamı tabi dercesine salladım.
"Soyeon hakkında ki gerçeği öğrenmek istiyorum. Benim öğrencim. Senin yeğenin." Diyerek gözlerine baktım.

Bir süre yüzüme bakıp kaçışı olmadığını anladığında kafasını tamam anlamında salladı. Daha sessiz ve konuşabileceğimiz bir masaya geçtik. Cebimdeki katlanmış bugün ki soru kağıtlarını çıkarıp önüne koydum. Alıp onları incelerken anlatmaya başladı...
•
•
•
•
•