Yesterday's Afterglow

SECOND AFTERGLOW

Tulala akong naglalakad papasok ng university, hindi alintana ang tindi ng sikat ng araw, mainit oo pero wala akong pakielam. Kailangan ko pumasok may exam kami at hindi man lang ako nakapagreview. "Kay!!!" I rose my head and check who was calling me from the back and as I look at it, it was Nikki running towards my place.

I gaze at her while she runs and until she' already in front of me, I just remain staring at her, habang siya ay hingal na hingal na nakatayo sa harap ko.

"Buti na abutan kita tara sabay na tayo maglakad, btw nagreview ka ba?" we both started walking and I put my hands on my pocket and emotionless walk with her. Umiling lang din ako sa tanong niya bilang sagot.

"What? Bakit hindi ka nagreview? Alam mo ba na mahaba at mahirap daw ang exam kay Mr. Venzon sabi sa kabilang course," tuloy tuloy na pagbabalita nito, pero mas pinili ko nalang makinig kesa sa sumagot, wala ako sa mood magsalita.

"Hoy? May kausap ba ako? Alam mo kung hindi lang kita talaga kilala iisipin ko pipe ka gosh, Kaylight pwedi ka namang magsalita sakin wag kana mahina ano kaba tagal na nating magkakilala oh. I mean I've been trying my best here para maging friends tayo kahit na ang hirap mo kausapin dahil tahimik ka lang lagi," I stop walking and that made her stop too.

Nagtatanong niya akong tinignan at tila'y nagtataka siya kung bakit ako tumigil, I shook my head and just look at the floor before I talk, "Kung nahihirapan kang kausapin ako, bakit hindi mo nalang ako lubayan. Hindi ko naman kailangan ng kausap" I said it straight.

She stiff and look so shocked about it when I gaze at her, but she urge an awkward smile and tried to convince me that I misunderstood what she say, "Oh my that's not what I mean Kay, sorry hindi ganon ang ibig kong sabihin, akala ko kasi friends na tayo kaya naging careless na ako sa pagsasalita ko I didn't mean to offend you sorry-----," I cut her.

"Hindi ko kailangan ng kaibigan kaya pwedi ba tigilan mo na ang pagkausap sa akin," I said and walk pass through her, I leave her their dumbfounded. I don't want to be harsh on anybody, but I can't control my self. I just want to be alone and I don't want anyone getting involve in mebecause, gaya ng nangyayari kay Nikki, nahihirapan lang siyang pakisamahan ako.

Because I'm nothing but a big mess to anyone, ayaw kong makaabala sa kahit na sino. Mas ok na ako lang magisa at wala nang iba. I'm fine with this...

Pagdating ko sa classroom lumipat ako ng upuan, at hindi na doon sa tabi ni Nikki na madalas kong pinupwestuhan mas pinili ko ang upuan sa pinakalikod, sa sulok ng silid na ito. I sat there and put on my head set. Nilabas kona rin ang text book ko at nagbasa ng mga maaring lalabas sa exam.

I was reading when I notice Nikki come inside the room; her eyes were red and so as her nose, when our eyes met mabilis niya itong iniwas at umupo sa pinakaharap malayo sakin. I know that she cried but I can't do anything about it, tapos na nagbitaw na ako ng masakit na salita.

I cannot take things back when they have already been done.

Mas pinili ko nalang bumalik sa pagbabasa hanggang sa dumating na si Mr. Venzon ang Physics prof namin, Nagsimula ang test at gaya ng dati, nakasagot naman ako kahit walang review.

Pagtapos ng lahat pinasa na ito kay Mr. Vnezon at habang chinecheckan niya ito, may kanya kanyang gawain ang mga studyante, sinuot ko nalang ulit ang earphones ko at tumanaw sa bintana, pinagmasdan ang payapang kalangitan.

"Nakikita mo ba ako ngayon ma?" I whisper and close my eyes, hinayaang humampas ang hangin saking mukha.

Mga ilang saglit lang sumigaw na si Mr. Venzon kaya tinanggal kona ang earphones ko at nanahimik na din ang mga kaklase ko. "Ok tapos kona checkan ang mga papers nyo. At gaya ng inaasahan marami nanaman ang bumagsak!! Hindi ba kayo natututo! Ano kontento nalang talaga kayo sat res ano!!!"