Yesterday's Afterglow

SIXTH AFTERGLOW

"K-ing D-Damon," I whisper and tried to gasp some air to breathe.

Ang pula niyang mata ay naglakbay sa buong mukha at katawan ko, tila bay kinikilala nito ang buo kong pagkatao at ang kaluluwa ko. Sa sobrang lakas ng tibok ng puso ko hindi ko magawang magsalita pa at gumalaw.

Nakita kong nagtagis ang kanyang panga ng tumigil ang tigin niya sa suot kong kwintas, when I look at it too simbulo ito ng dugo ng emerald, hindi kaya nakilala na ako ng hari?

Hindi ito maari! I tried to step away but his voice surround the whole place when he speak, "Ikaw ang prinsesa hindi ba," nanginig na ako ng tuluyan dahil dama ko sa boses niya ang galit na namumuo sa kanya. His eyes where flaming and blazing with too much anger right now.

"Lapastangan!!! Sino ang nagsabi sayong magpakita saking harapan ngayon!" his voice, it feels like it will send me to hell in any moment now. Mabilis niyang tinahak ang distansya saming dalawa at kaagad na inabot ang aking leeg. "Ack.." dahil sa paghablot niya sa akin ay nasakal ako at nahirapang huminga.

Dama ko sa kanyang kamay ang namumuot na galit at kitang kita sa mata nito ang pagkamuhi sa mukhang ito.

Naiintindihan ko ang galit ng hari dahil sa kwento, ang totoong ama ng prinsesa Liatris ay si Bastian kaya puno ng galit at bighati ang hari sa prinsesa, siguro ngayong nakikita niya ang mukha ng prinsesa nasasaktan at naaalala nito ang kalapastanganan na ginawa ng rayne at ni Bastian.

Pero kahit na ganon, hindi ko parin maiwasang matakot sakanya at masaktan sa higpit ng kanyang pagkakasakal sakin ngayon.

"M-mahal n-na H-ari," I tried to speak but it was so hard; I close my eyes, and a vision of the princess popped into my mind. It's her in this same situation, sinasakal siya ng hari at kahit na puno ng pagkagulat ang mukha nito ngumiti parin siya sa hari, kahit nahihirapan na ito huminga inabot nito ang kamay ng hari.

"P-Papa," nakangiti nitong sambit. Pero lalo lang nagalit ang hari at hinagis siya sa sahig-----, "Aray!!!" napamulat ako agad ng maramdaman ko na lang ang sarili kong tumama sa pader, at nakalupasay na sa sahig.

Teka? Yung vision nangyayari ang lahat at wala akong magawa, paano ko ito pipigilan? Hindi ko 'rin naman magawang magsalita dahil hindi ko alam kung ano ang pwedi kong sabihin, napaatras ako agad ng magsimulang lumapit ang hari sa aking pwesto.

His red eyes were shining through the dark lights, dahilan kung bakit mas natatakot ako sakanya. Siniksik ko ang aking sarili sa pader pero nagulat ako ng hilain niya ako patayo gamit ang aking damit.

"Dugo ng tyardor ay hindi kailan man matatanggap sa aking kaharian!" his voice was so firm and filled with anger. "Papa ako ang prinsesa, anak niyo po ako," naririnig ko ang boses ng prinsesa saking isip at alam kong imiiyak ito, hindi ko maintindihan kung bakit biglang sumikip ang aking dibdib at tila'y gusto ko nalang lumuha.

I felt my cheeks get wet and I'm in tears right now, teka bakit? Nasasaktan ako? Ang sakit sa puso ng sinabi ng hari. Ito baa ng sinasabi ni Hibiscus na magkadugtong kami ng puso ng prinsesa kaya naririnig at nararamdaman ko ngayon ang mag ito.

"Hindi ko papalampasin ang kalapastanganan na ito, matagal na kitang binigyan ng tyansang mabuhay kahit dala dala mo ang dugo ng mga traydor, ikaw mismo ang nagdala sa iyong sarili saking harapan. Kung ganon naiisip kong buong puso mong tatanggapin ang aking handog na parusa," mas humihigpit ang hawak ng hari sa damit ko at nararamdaman kong unti-unti narin akong umaangat mula sa sahig dahil sa kanyang pagkakahawak sa akin.

Hindi ko alam kung anong gagawin ko, I feel so scared that I can't move anymore.

I close my eyes and saw the princess crying in front of the king, her eyes were filled with longing and pain while she's been held by the king. "P-papa," she utters and cries.