heart of a Saint, Love of a Sinner.

chapter 3

"Wala syang na aalala"

"W-wala p-po? Kahit p-po—"

"Oh, shut up Nick! Na uubusan ka na ba ng laway at ganyan ka magsalita"
sansala ko habang  na binunasan ang bibig

Nasa isang resto kami, na isip ko ka sing kumain rin sa labas paminsan minsan. at syempre ayoko namang kumain mag isa. Im bored, i can easly get a girl and bed her at the same time, but...im just not in a damn mood right now. lalo pa ng ma alala ko ang pag pupumilit ni savannang umuwi dahil nag aalala raw ito sa nanay nya. tsk.

"E-eh s-er hindi po kase ako sanay—"

"Wathever" i cut him off, Besides. wala rin naman sya ng matinong sasabihin.

"Wala syang na aalala, hindi nya ako na aalala at hindi karin nya na aalala." may bahid ng kapaitang saad ko.

It ReAlLy HUrtS AnG mAgmahAl Ng Ganito--

"The fuck nick!? Anong klaseng tugtug yan!?" ughh! Its frustrating. pinapasakit nya lang ang aking fuvking head.

"S-sorry ser" kakamot kamot sa ulong sagot nito.

"T-teka s-ser, d-iba yan si s-savvana?" turo nito sa babaing nag se-seserve sa katabing resto.

" tsk, oo bakit?" tila walang paking sagot ko.

-liar, alam mo sa sarili ong miss na mis mo na sya.

"W-wala m-manlang p-po ba k-kayo ng sasabihin?"  medyo nag aalinlangan sa nitong tanong.

"Anong tatanong ko? Kung na aalala ba nya kung gano kalaki titi ko?" sarcastong sagot ko. so what? parehas naman kaming lalake.  na agad naman nitong ikina iwas ng tingin. tsk,arte

"Ow, come on nick. Wala sya ng na aalala kaya nga nya hiniling na umuwi uli diba? Siguro hayaan nalang muna na tin sya."

"Pero, 1-10 y-years na p-po ang n-nakaka raan." 

"Pero, 1-10 y-years na p-po ang n-nakaka raan

"Pero, 1-10 y-years na p-po ang n-nakaka raan

"Oo, at ten years narin simula ng mag ka deperensya ka sapag sasalita." sarcastong saad ko.

Hindi ko ba alam, basta isang araw ganyan na sya mag salita. Parangtang. At hindi ko na rin mabilang kung ilang beses kong pinuna. Ang sabi nya nag karuon lang daw ng disgrasya sa daan ng pauwi sya tapos nadamay. Tapos, pag pasok kina umagahan ganyan na.

pero, tila isang sirang plakang paulit ulit na nag pla-play sa utak ko.

Tama sya. P-pero ganon naman diba pag nag mamahal? Nag hihintay.

"Ah! Basta! Tara na nga!" pag iiba ko ng uspan

"What the fuck! You ruin my dress! Gosh, kaya mo ba ng bayaran ito huh!?"

kasalukuyang Pasakay na kami sa sasakyan ng makarinig sila ng isang tili mula sa katabing resto.

"ano bang klaseng watres kaba, huh? napaka inutil mo"

"S-ser s-si s-savvana po yun hindi ba? tara puntaahan po natin" 

"HOY, NA KIKINIG KABA! BAYARAN MOTO!" nag ngingit ng it na sadd ng babae.

"S-sorry miss, w-wala po akong maipang babayad" kinakabahang sagot ko. Its true, wala talaga lalo na ngayong nalaman ko lang kaninang umaga na marami papa lang pinag kauutangan si Mama. Natatakot akilong maulit nanaman ang nangyare kamakailan lang. Kaya naman, kung pwede ay ako nalang mismo ang mag hahanap buhay para mabayaran ito.