04.11.2015
Sabah gözlerimi açtığımda yanımda yoktun.
Günler sonunda beraber uyumuştuk ve her ne kadar benden sıkıldığını söylesen de.
Bu cümleyi ne zaman aklımdan geçirsem gözlerim doluyor.
Rosé yanıma geldiğinde dün gece yaşadıklarımızı anlattım. Ben ne kadar üzüldüysem o da benim kadar üzülmüştü.
Gözlerimdeki yaşları silip bana şu cümleleri kurdu.
Sen hayatımda tanıdığım en güçlü kadınsın Kim Jisoo ve sen eminim ki çok güzel ve güçlü bir anne olacaksın.
Bu cümleler gülümsememe yetmişti bile. Benim fazla üzüldüğümü görünce biraz da kızmıştı. Daha sonra kafamı dağıtmak için sahile götürdü beni.
Günler sonra ilk kez deniz kokusu çekiyordum içime.
Her ne olursa olsun karnımda yaşayan bu varlık beni hayata bağlıyordu işte.
Eski bizi düşünüyor ve mutlu oluyordum.
Mesela ilk randevumuzu?
Çok heyecanlıydım Jin, cümle bile kuramıyordum.
Ama şimdi üzüntüden kahroluyorum desem yeridir.
Rosé ile eve gitmeye karar verdiğimizde eve ilerledik.
Evin kapısını açmak için anahtarla büktüğümde kapının birden açılmasına şaşırmıştık.
Çünkü 3 kere kilitlediğimizi biliyorduk.
Eve hırsız geldiğini düşünerek yavaş ve parmak uçlarımıza basarak ilerlediğimizde...
Evin salonundaki kanepede sen ve tanımadığım bir kadının yiyişmesini beklemiyorduk.
Ben o görüntüden sonra yere yığıldığımda Rosé benim aksime sana karşı kıyameti koparmıştı bile.
Sen aşağılık, pislik herif! SEN HİÇBİR ŞEYİ HAKETMİYORSUN! BU KIZ VAR YA HANİ KARIN OLAN, SENİ GÜNLERCE BEKLİYOR, SENİN İÇİN AĞLIYOR, ÜZÜLÜYOR! AMA SEN! DEĞERBİLMEZ BİR HERİFİN TEKİSİN ANLADIN MI?
Rosé'nin sözleri kulağımda yankılanırken ağlamamı durduramıyor ve yüzüne bakmaya bile utanıyordum. Asıl senin utanman gerekirken ben utanıyordum, Jin. Bana bunu hala daha nasıl yaparsın anlamıyorum.
Rosé elimden tutup beni evden çıkardığında doğruca kendi evine götürmüştü.
Yemek yedirmeye çalışmış ama bir lokma bile yiyememiştim. Karnıma giren ağrılı sancılar beni yoruyordu. Ama hiçbir şey beni bugün yaşattıkların kadar yormuyordu.
Ağlamak hiçbir şeye yaramıyordu.
Dünya kapkaranlık geliyordu şimdi.
Hayat acımasız gözüküyordu.
Artık istemiyordum.
İstemiyordum.
Bu kalbime saplanan ağrıya katlanmak.
Belki ölsem daha mutlu olurdun?
O zaman bundan sonra sana mutluluklar dilerim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
yesterday, jinsoo ✓
Fanfiction"ben dünlerimize hasret kaldım, Jin. dünde kalan yaşadıklarımıza." angst -
