Liking You is not Enough Reason to Stay

Chapter Uno

"Architect Gonzales", hinanap ko sa paligid kung sino ang tumawag saakin nang sobrang lakas at nang nakita ko sila lumaki kaagad ang ngiti ko sa mukha.

There they are, ang mga kaibigan ko. Finally, after 10 years nakita ko na sila in person.

Gosh, I'm really excited to get along with this two beautiful girls. Wahhhh.

" Amorah, Hadleigh, Hiii" todo sigaw na ako sa airport habang tumatakbo at hinahatak ang maleta kong napaka bigat at ang backpack kong mas malaki pa sa likod ko.

Sinalubong rin ako nila Amorah at Hadleigh para yakapin at tulungan sa mga luggage ko.

" Omg Isabella, dito ka na ba titira? Ang dami mo namang dala. Baka nasa loob na ng bag mo ang pamilya mo " natawa nalang ako sa biro ni Amorah. Habang si Hadleigh naman nakatitig lang saakin.

" Bakit Had? May dumi ba ako sa mukha?" Tanong ko kay Hadleigh habang kinakapa ang mukha ko. Natigil din ako kasi bigla nalang napa upo si Hadleigh sa sahig ng airport at umiyak ng napaka lakas.

Napatingin kami sa paligid ni Amorah at sabay na umiling.

" Hadleigh naman e. Bakit ka umiiyak? Andito na ako oh. Tayo na jan" hinihimas himas ko ang kamay nya habang si Amorah nagpipigil ng tawa. Tinitigan ko si Amorah at nagbigay ng warning look.

" Eh ka- kasi di parin ako maka-makapaniwala na andito kaNAAAA" my eyes widened when Hadleigh started snobbing and everyone in the airport started looking at us.

" Hadleigh andito na nga akoooo, maniwala ka man o sa hindi. At mananatili ako dito sa Cebu nang matagal. Para sainyo at para sa trabaho ko rin. Kaya please tahan na" I slowly grab Hadleighs hand para makatayo sya.

" Had naman, ang arte arte mo. Baka maging viral tayo neto sa social media, ang daming nag vivideo oh" sabay kaming napatingin sa paligid ni Hadleigh at natawa ng sabay dahil ang daming nakatutok na cellphone camera saamin hahaha.

Nang makalabas kami sa airport, halos lumayas ang kaluluwa ko sa katawan nang may tumakip sa mga mata ko mula sa likod.

" Ahhhh, help Amorah, Hadleigh "

Narinig ko nalang ang tawa ng mga kaibigan ko at isa pang tawa na nagmumula sa lalaki.

Unti-unti nyang inalis ang kanyang kamay sa aking mukha at lumipat sa harapan ko.

" Hi Ate Belle, it's me Quenton" nakangiti ngayon ang lalaki sa harapan ko na parang baliw. Hindi parin saakin nag sisink in kung sino sya. Until....

" Oh my palaka, Pancit Quenton. Bebe ko, ang laki mo na. Anong bang pinakain sayo ni Amorah at lumaki ka ng ganyan? Halaaa. "

" Pinakain ko ng palaka Belle" nanlaki naman ang mga mata ko sa sinabi ni Amorah. Hindi ko alam kung maniniwala ba ako o hindi.

Bigla ding kumapit sa braso ko si Quenton na parang batang takot na takot.

" Ate Belle, di na nya ako love. Pinakain nya ako ng palaka. Nakakadiri yun. Hanggang ngayon nasusuka parin ako" natawa kaming tatlo sa mukha ni Quenton habang umaarte itong nasusuka.

" Hay naku Belle, Tara na nga, alam ko pagod ka sa flight mo. Magpahinga ka na para makapag beach na tayo. I'm excited yey." Hinatak naman ako ngayon ni Hadleigh papunta sa BMW ni Quenton, habang naiwan yung dalawa sa likod namin bitbit ang bagahe ko.

Napangiti nalang ako sa nakikita ko. Alam ko naman na magtatagal ang dalawang yan e. Nasa RPW palang kami, alam ko nang mabait at tunay si Quenton.

Napa buntong hininga nalang ako nang maalala ko sya.

Kamusta na kaya sya?
Nakapagtapos ba sya?
Engineer na ba sya?
Family? Anak? Meron na ba?