Umuttan Doğan Aşk

Tanıtım

Hello nasılsiniz?
Yeni kurguyla geldim.

Yorum yapip oy vermey8 unutmayin!

Başladıginiz tarih?

Insan en çaresiz aninda ne yapardı?
Korkup kaçarmiydi?
Yoksa başinı duvarlarımi vururdu?

Ruhum bedenimden tamamen ayrılmıştı..
Artik kimse kurtaramazdi beni bu cehennemden
.
Evet cehennem diyorum..
Çok aci çekiyorum burda... ama sesimi duyan yok.
En yakın arkadaslarim mutlu olduğumu sanıyorlar öyle değil,tam tersi enkazın altinda gibi hissediyorum.

24 haziran 2003 mutlu olacağimı zannederek kalkmiştim yatağimdan. Her gun olduğu gibi elimi yüzumu yıkayıp annemin yanina mutfağa gitmiştim. Annem her zman ki gibi şarkı mırıldanarak kahvalti hazırlıyordu.
Babam inşaat firmasınin müdürü.
Annem ise güvenlik ti.
Babam ı gördüğum kadar annemi göremiyordum. Çunku annem gece görevlerine gidiyordu ve bende bazen evde tek başima kaliyordum.

Babam erkenden işe gitmişti. Annemin bugün izin gunüydu. Annem masayi donattıktan sonra kahvaltimizi yapmaya başladik. Sessizdik. Bir süre sonra sessizligi annem bozdu.
" Bugün ne yapalim canim? Planın var mı?" Gülumsuyordu. O gülumseyince karnımda kelebekler açardı.
Catalimi tabagın kenarina koydum ve boğazımi temizledim.
" Bir planim yok anne. Sen karar ver ne yapacagimiza"
Çayından bir yudum aldı ve konuşmaya basladı.
" Iyi o zman ben buralari toplıyayım sen de hazırlan lunaparka gidelim. Özlemişsindir.." benim melek annem diye geçirdim icimden. Hayati boyunca hep beni düşunmüştü. Yemeyip yediren,içmeyip içiren,giymeyip giydiren harika bir anneydi.
Bir süre sonra kahvaltimiz bitti.
Annem sofrayi toplarken bende odaya giyinmeye gidiyordum. Tam odaya adım atacakken mutfaktan bir ses geldi. Koşarak mutfağa girdiğimde yerde yatan annem ve kırilan tabak..
Acı artik bedenimi sarmıştı ve birakmiyordu. Ne yapacağimi bilmeden yere annemin yanina dizlerimin üstune çoktum. Ağliyordum hem de şiddetle.. ellerim titremeye başladi.
Annemin yüzune baktım sapsarıydi. Bir hastalıgi yoktu annemin. Olsa bilirdik.

Titreyen ellerimle yüzünu avucumun içine aldım. Ve sallmamaya başladim.
Titreyen sesimle." Uyan anne uyan lütfen.." dedim. Ama uyanmadı. Hızla gözyaşlarimla birlikte salona koştum. Ve ev telefonunu alıp babamin nunarasini tuşladim.
2. Çalışta açti.
Titrek sesimle." BAba hemen gel lütfen annem bayıldı ve yüzu sapsari." Dizlerim öyle bir titriyordu ki sanki kırilcakmış gibiydiler. Babam bir sey demeden kapattı. Heralde geliyordu. Annemin yanina mutfağa koştum.
Onun o güzel yanağindan öptüm. Belki uyanır diye. Annem her bana bir şey olduğunda yanağindan öper ve her şey geçerdi. Ama bu geçmedi kalkmadi ayağa.
Annemin karnina yattım. Öleceksek beraber ölecektik. Ben umutsuzca uyanmasini beklerken kapinin açılma sesini duydum. Kımıldamadim yerimden. Babam mutfağa endişeyle girdiginde tam bir şey söylicekken oldugu yerde donakaldı ve elindeki dosyalar yerle buluşmuşlardi.
Babam annemi delicesine seviyordu. Her gece dua ediyordum büyüyünce bana da annem ve babam gibi aşk nasip et diye.

Bir süre sonra babam kendine geldiginde direkt ambulansı çağırdi.

Bir süre ambulans geldiginde annemi sedyeye kaldırdılar. Öyle yorgun ve halsiz gözükuyordu ki. Ruhu bedeninden ayrılmış gibiydi.
Babam la birlikte ambulansa gözyaşları içinde bindik. Ona bir şey olursa ne yapardim,napardik? Hiç ama hiç bilmiyordum.
Belki de bu en büyuk acım di kim bilir?
Hastaneye geldigimizde annemi ambulanstan indirip acilen yogun bakima aldilar. Durumu o kadar mı ciddiydi?
Ruhum artik ayrilmışti bedenimden ne yapacagimu ne düşuneceğimi bilmiyordum.
Ruhsuzca karşimda ki duvara bakıyordum. Babam da benden farksızdı. Çok korkmuştu,korkmuştuk.

Uzun bir süre bekledik...bekledik..
En son odadan doktor çiktıgini görünce hısımla kalktık yerimizden.
Doktor gözlerini devirdi. Üzgundü. Çoktan ne dicegini tahmin edebiliyordum. Ama umutla ne dicegine bakıyorduk.

" Başınız sağolsun.." dedi doktor. Güçsüzce yere çöktüm. Artik acılarım başlıyordu. Babam hüngür hüngür aglamaya başlıyordu.
Ne yaapacağimizi bilemiyorduk.

Ama şunu biliyordum ki her şey daha farkli olacakti..

Tanitimi nasil buldunuz?

Oy ve yorum yapmayi unutmayin!♥️