Cursed Sword

Chapter 4

We started our journey to find the lost sword. I wonder what is that.

"You know what the last sword is?" I asked him while he's walking I saw him smile.

"Yeah of course I do, that's the lost sword of the late King Miklaus." He said. I remember the day where lola told me about Miklaus. She said that he was a great sword man. A swordmaster I think?

"Why is it lost?" I again asked him.

"The rumors said before he died his friend keep that sword for him and only the chosen one will be the next owner of the sword." He explained.

Hindi na ako kumibo, hindi ko rin alam kung bakit ako pa ang pinaghanap ni Lola e malabong ako yun. I'm not from Cosmo too. Aish! I'm confused. Maybe she want me to find it so that I can go to Cosmo as I wish! Great! Ibibigay ko sa King and Queen ang sword and then sila na ang bahala 'don.

"Bakit hinahanap mo 'yun? I don't know if you can go back alive." He said.

Humarap ako sa kanya. I saw his worried eyes. Gosh? Ano namang nakakaworry? I don't care if hindi ako makakabalik ng buhay, atleast I tried and this is what lola want me to do.

"Trust me." I said at nagpatuloy nalang sa paglalakad.

"You know what sinabi ko na sa'yo walang nakakabalik ng buhay." He said at inunahan ako sa paglakad.

Umirap ako.

"Just trust me, okay? Hindi gagawin ni Lola sa akin 'to kung alam niyang mamamatay ako." I crossed my arms.

"Trust me" ulit ko at nagpatuloy na.

"Okay as you said." Wala na siyang nagawa.

Magdidilim na. First night of the journey!

"Magdidilim na." He said.

I know may mata ako.

I saw a small village from not so far away.

"What do you think?" I asked him.

"Makikitulog tayo?" He said.

"Yes? Magdidilim na." Naglakad na ako papunta doon.

Hindi ko na siyang narinig na nagsalita. Siguro naman wala na siyang magagawa. I'm the boss.

Habang palapit kami ng palapit doon. Nakita na namin iyon ng malapitan ang bayan. Weird. Feel like ghost town.

"Nakakatakot naman dito." Sambit niya.

Natawa nalang ako kase totoo naman.

Maayos ang mga bahay, ngunit sarado ang mga pinto at bintana. Walang katao-tao o kahit anomang mga hayop ay walang makikita.

"Abandonado ba ito?" Tanong niya.

"Sobrang linis naman neto para iwan lang?"

Hindi siya umimik.

Nakita ko nalang siya na kumakatok sa isang bahay.

"Hello? May tao po ba diyan?" Katok niya.

"Tao po!" Sigaw pa niya.

"Shh pwede ba?" Tinapunan ko siya ng masasamang tingin.

"Bakit? Malay mo may tao naman..."

I just keep on walking hanggang marating ko ang dulo ng bayang ito.

"...sino ba naman kase ang mag-iiwan sa ganitong bayan. Ang weird." Dagdag pa niya.

Something is wrong here. Tumingin ako sa paligid. May nakita ako black na parang energy ball sa east, west, south and north.

"Celeste we need to get out of here." Sabi ko.

"What? Bakit?"

"Something is wrong!" Kinakabahan ko na sabi.

Dali dali ko siyang tinulak dahil may panang patungo sa kanya. That was close!

"What the hell!" Gumulong siya palayo at nilabas ang sword niya.

Tiningnan ko ang paligid. I can feel someone's presence here. Medyo malayo sa amin base on the arrow nasa east ito.

"Nasa east siya. You need to be active, mind the arrows or anything na maaaring makapatay sa atin." I said.

Nilabas ko ang dagger ko.

Tumakbo kami papasok sa isang bahay. Walang tao pero may nakahaing pagkain, bukas ang ilaw at maraming mga hindi natapos na gawain.

"I think bigla silang naglaho." He said.

"They are being absorb by the balls outside." I said.

Nakita ko na nabasag ang bintana gamit ang pana na iyon. Nakita ko na may logo ito.

Type of dragon, the Deep eyes Rebirth.

From what Kingdom is that?

"There's a logo?" Tanong niya.

Nakita namin na naglakad ang isang babae sa gitna ng daan na may hawak na sword.

"She's holding the Evergreen sword." Sabi ni Celeste na nakatingin din sa kanya.

Nakita ko na lumabas din ang isang lalakeng matangkad at pareho sila ng damit. Nakauniform pero hindi ko akam kung saang Kingdom.

"Do you think they are from Cosmo?" Tanong ko sa kanya.

"I think so. Base sa damit at sword siguro taga doon nga sila."

Madilim na pero kita parin namin sila dahil sa buwan at sa street lights.

"May dalawa kanina dito." Sabi ng babae sa lalaki.

"Sila yata ang dahilan kung bakit naabsorb lahat ng tao dito." Dagdag pa niya.

So, I am right naabsorb ng mga bolang iyun ang mga mamamayan dito.

"Wait..." Lumabas si Celeste sa pinagtataguan namin.

Tatawagin ko sana siya ngunit dali dali siyang lumabas.

"Zadkiel?" Celeste.

Dali dali namang tinutok ng babae ang bow and arrow niya kay Celeste.

Lumabas ako, at ngayon ay mas lalo ko pa silang nakita ang kabuoan nila. Nakaponytail ang babae, emerald green ang mata at medyo may katangkaran.

Cyan naman ang kulay ng mata ng lalake matangkad at sa tingin ko sobrang cold nito. Dahil kanina pa siya kinakausap ng babae ay hindi ito sumasagot, at kita rin sa mukha niya.

"Hindi sila kalaban." Maikling wika ng lalake sa babae. Binaba ng babae ang weapon niya.

Naglakad na sila palayo, tinapunan muna nila kami ng masamang tingin bago umalis.

"Sino sila?" Tanong ko.

"Step brother ko yung isa." Wika naman niya.

"Kamusta na kaya si papa." Dagdag pa niya.

Madilim na at kailangan na naming umalis dito sila na ang bahalang lumutas sa problema ng bayang ito.

"Hindi parin nagbabago si Zadkiel. Cold parin siya hindi ako kinakausap." He said.

Hindi nalang din ako umimik. Napatigil ako sa paglalakad. Kase kanina pang may nakatingin sa amin. Alam ko yun bawat galaw namin.

Nagtuloy tuloy lang si Celeste. Parang wala sa sarili.

"Celeste."

Tinapunan ko siya ng stop-ka-muna-look. Mukhang nagets naman niya kaya tumigil siya. At hindi naman talaga siya gumalaw pati mata hindi kumukurap. Nilapitan ko siya.

"Sabi ko tigil lang hindi ko sinabing---" Ginalaw-galaw ko siya. Hindi talaga siya gumagalaw ko kahit anong gawin para siyang rebulto.

"C-Celeste." Niyugyug ko siya.

Nakita ko na unti-unting siyang naglalaho.

"HELP!"