Covid-19 Pandemic

Chapter 03

Happy Reading!

- Anny Acosta -

2 Days has Past, World are dying, people are dying, bawat oras,segundo, minuto ang lumilipas madaming namamatay, madaming nagiging positibo sa virus na kumakalat, what to do? I'm scared, were scared, people are making memes about the virus, students and young people are happy coz they don't need to go to school, but how 'bout they're parents? they're parents that so problematic for how they can work, how they will feed they're children, how about the people that doesn't have any food to feed they're empty stomach, how about the beggar people? Who's good human that will help them.

My mind is mess, i know that it won't help the people who really need 'help', I'm problematic, my mind are creating a bullshit questions and 'what if'.

I'm scared, takot ako na baka maging isa ako sa maging positibo sa kumakalat na virus , i dont want to be one of other people who's suffering at this virus, i don't even have a money, how about my work?

Huling pagkaka alam ko ay kumalat na agad ang Virus na kung tawagin ay N-coV o Corona Virus.

Eighteen of them are in Metro Manila, four are in Central Visayas, three in Western Visayas, and one each in Mimaropa, Eastern Visayas, Northern Mindanao and Davao.

I'm scared... mas dumarami na ang bilang na nagiging positibo dito sa Manila.

Nandito kami ngayon sa harap ng information desk, nag titipon-tipon kami, naka mask ako at naka face shield, required na ito ngayon, napilitin pa akong gastusin ang tira sa 5000 na bigay ng mommy ng pasyente noong isang araw.

"I have to assign you all, Government needs our help, people needs our help, Virus are spreading, we have to sacrifice, we are doctor, and doctor do the best." Ngumiti siya saamin, hindi ko man kita ang labi niyang nakagiti dahil sa mask ay halata nakan iyon sa mata niya at sa pag galaw ng kaniyang pisnge.

Tumango kami, kinakabahan ako, nanlalamig ako, this is reality, we really need to sacrifice, kung makakatulong ako kahit ipapahamak ko sige lang, pero syempte inaalala ko ang kapatid ko, paano na siya pag wala ako? :<

"I'll announce now kung saan kayo naka assign."

Isa-isang inanounce ni Doc. Ortega ang pangalan at kung saan maasign.

"Acosta" napatitig ako ng mabuti kay Doc, nilaro-laro ko ang kamay ko na nasa likod.

"You're with Yen" Naramdaman kong hinawakan ni Yen Sanchez yung kamay ko, magkatabi lang kami, isa siya sa mga kaibign ko dito sa Hospital, madalas din kaming mag kasama dahil madalas na parehas kaming inaasign sa iisang lugar, she's not graduated too, pero matalino siya, hindi lang talaga siya nakaapak sa stage dahil di kinaya ng badget nila.

"Nurs. Acosta, Sanchez, Gavin, Sy, Arsenio, and Ford, kayo ang mag lilibot-libot para magswab-teast sa bawat baranggay na iaasign sa inyo.

~

" Gonzales "

Patuloy kami sa pa kuha ng swab-test sa tao rito.

Napakadaming tao, napakagulo.

" May I remind again people, Social distancing! " Sigaw nang isang babae. Hindi ko man Lang ito nasulyapan dahil sa pagka concentrate ko sa ginagawa.

Kaylangan kong mag concentrate dahil isang maling galaw ko lang ay pedeng maputol ang gamit na hawak ko na nasa loob ng ilong ng taong sina - Swab test ko ngayon.

Napakadelikado nito, pero kaylangan naming maging mahimis at matatag.  Maari din kaming mahawaan kahit balot na balot na kami. Pero Alam naming mga front liners na kaya namin ito...

Pakiramdam ko ay hindi ako humihinga, Kahit balot-balot na kami hindi parin ito sapat para hindi kami mahawaan. Ayaw kong mahawaan, may naghihintay pa saaking kapatid.

Mahirap na ang buhay ko mas pinahirap pa ng virus na ito.

Sobrang hirap, lalo nat hindi namin nakikita ang kalaban, magugulat nalang baka kami isang araw na may sintomas na kami,

at ayaw kong mangyari yon.

Itutuloy...

I hope you liked it, thank you for reading Onychas❤️

-OnyxLassie