Ένα βουνό πάντα έχει την ανάμνηση της ζωής, άλλοτε πάντα με στιγμές ανθρώπων που περνούν καλά ακούγοντας τον ήχο του αέρα, και άλλοτε με χαμένες αγάπες, έρωτες με απώτερο σκοπό την Δύση.
Η ζωή έχει την ομορφιά της,
Όταν νοσταλγικά σου θυμίζει χαρούμενα στιγμές, και έχει και την πίκρα της όταν σου έρχονται αναμνήσεις, έχοντας στο μυαλό σου στιγμές απρόσμενης αντοχής.
Που να ήξερα ..
Που να το φανταζόμουν ..
Σκέφτηκα ..
Πάντα ο άνεμος να είναι ο πρωταγωνιστής της στιγμής και ο ήλιος , να παίζει το δικό του παιχνίδι συναισθημάτων.
Τι είχα να κερδίσω; τι κατάλαβα ;
Τι περιμενα; και τι έλαβα;
Δρόμος είναι οι στιγμές που έχουν ένα αθόρυβο μονοπάτι, που όσο περπατάς δεν ξέρεις που θα καταλήξει, που θα φτάσει, και τι περιμενεις να ζήσεις ακόμη.
Κουράστηκα να ελπίζω σε σάπιους θησαυρούς, βαρέθηκα να περιμένω απρόσμενες στιγμές.
Ζω ένα απόκομμα της ζωής
Που ακόμη και χωρίς να σε βλέπω
Το Αντέχω.
YOU ARE READING
ΝΑΥΑΓΙΟ
PoetryΑυτό το καλοκαίρι είναι το Ναυάγιο μου, είναι αυτό που πέρασε και μέσα σε αυτό το διαδικτυακό βιβλίο σας το παρουσιάζω με όλο το συναίσθημα μου..... Γιατί ο έρωτας κρύβει μια λατρεία στην αγάπη ... Την επιλογή Καλή ανάγνωση Κάθε ποίημα είναι αποτ...
