Zawgyi
ေမွာင္မဲေနတဲ့ေနရာတစ္ခုမွလဲက်ေနသည့္ jimin ။ လက္တဖက္ခ်င္းဆီကိုသံႀကိဳးေတြနဲ႔ခ်ိတ္ဆြဲလ်က္အေနအထားေၾကာင့္ အသိစိတ္သိေနေသာ္လည္း ဘာမွေျပာလို႔မရသလို ျမင္းလည္မျမင္နိုင္။
မ်က္ရည္ပူပူဟာက်ဆင္းေနေသာ္လည္းသုတ္လို႔ေတာင္မရ။ jungkook ငါတကယ္အေမွာင္ထုေၾကာက္ေနၿပီ။
ဘယ္ေန႔ရက္ရွိၿပီမွန္းမသိေပမဲ့ jimin ဖမ္းခံရတာငါးရက္ေျမာက္ရွိၿပီေလ။ဒါကိုဘယ္သူကမွမသိလိုက္။
"မင္းေတာ္တယ္ ဒီတစ္ခါေတာ့ေသခ်ာ ဘာ္လိုအစီအစဥ္ဆြဲၿပီး ဒီေကာင္ေလးကိုလာကယ္မလဲမသိဘူး"
"သူေဠး ဒီည party စလိုက္ရမလား"
"ဒီေကာင္ေလး အဆင္သင့္ျဖစ္ရင္စၾကတာေပါ့"
ၾကားတခ်က္၊မၾကားတစ္ခ်က္ၾကားေနေသာ jimin မွာ ဒီစကားသူ႔အတြက္ထူးဆန္သလို၊
အဆင္မေျပလွတဲ့အေနမထားဟာ လက္ေတြကိုေညာင္းေစမိတယ္။
"တစ္ေယာက္ေယာက္ရွိလား"
ထိုအခါမွမ်က္ႏွာတြင္စည္းထားတဲ့ပုဝါကိုခၽြတ္ေပးသျဖင့္ျမင္လိုက္ရသည္ျမင္ကြင္းဟာ သူ႔ရဲ့ဘဝအတြက္ နာက်ည္းမိတယ္
"ခင္ဗ်ား!!!!!!!"
"ဟုတ္တယ္ငါပဲ မင္းကိုငါအရမ္းသတိရေနတာ jimin"
mr.choi ျဖစ္ေနျခင္းပင္။တစ္ခ်ိန္ၿပီးခဲ့ၿပီးထင္ခဲ့တာ မၿပီးေသးတဲ့ဇာတ္လမ္း
"မင္းမွာ ေမးခြန္းေတြမ်ားမယ္ဆိုတာသိပါတယ္"
"ခင္ဗ်ား ပဲလား ဒီတစ္ခါလည္းလဲခင္ဗ်ား ဘာထပ္လိုခ်င္ေနျပန္ၿပီလဲ က်ေတာ္စီက"
"မင္းကို....!!!"
"ဘာ....!!!!!"
"ငါ့ရဲ့ေရႊလက္ေကာင္ေလးကိုတျခားတစ္ေယာက္နဲ႔လက္ထပ္ၿပီး ငါကဒီတိုင္းၾကည့္ေနရမွာလား ဟက္..."
"ခင္ဗ်ား က်ေတာ့္ကိုဒီတိုင္းလြတ္ေျမာက္ခြင့္ေပးပါေတာ့!!!!"
jungkook ေရွ႕ကလြဲလို႔တျခားတစ္ေယာက္ေရွ႕မွာမ်က္ရည္မက်တဲ့က်ေတာ္ကအခုေတာ့!!!!!
"မင္းရဲ့ ေယာက္်ားကေလငါ့ကိုပိုက္ဆံနဲ႔ေပါက္ၿပီးမင္းကိုေခၚထုတ္သြားေပမဲ့လည္း ငါမတင္းတိမ္နိုင္ဘူး အခုေလာက္ဆို မင္းရဲ့jungkook ဘယ္လိုေတာင္ေနမလဲမသိဘူး"
YOU ARE READING
The Boy2
FanfictionJungkook ဘဝထဲကို ဝင်လာတဲ့ကောင်လေး... မိဘတွေမရှိကြတော့နောက်ပိုင်းဘဝက ရေစုံမျောသလိုဖြစ်နေတဲ့ Jimin ဘယ်အရာမဆိုပိုင်ဆိုင်ဖို့ပဲတွေးတဲ့သူနဲ့ ...ထိုကောင်လေးတို့တွေ့ဆုံခဲ့သည်။ font - Unicode & Zawgyi
