1D's Little Omega

4

Bir sonraki gün Louis uyandığında çok daha iyiydi. Vücudundaki hassasiyet neredeyse tamamen geçmişti ve bugün katılacakları bir röportaj olduğu için bu onu rahatlatmıştı. Yine de omega olduğunu öğrendiklerinde insanların nasıl tepki vereceği konusunda endişeleri vardı. Aslında bu konu hakkında çocuklarla konuşmak iyi gelebilirdi ama kendisini bu konuşmayı başlatacak kadar özgüvenli hissetmiyordu. Bu yüzden üzerinde durmamaya çalışarak yatağından çıktı ve hazırlanmaya başladı.

İşlerini tamamlayıp aşağı indiğinde Harry'i mutfakta kahvaltı hazırlarken buldu, diğerleri henüz görünürde yoktu. Alfa tavanın başında pankeklerin pişmesini beklerken bir şarkı mırıldanıyor, arada da altlarının pişip pişmediğini kontrol ediyordu. Omeganın varlığını henüz o daha mutfağa girmemişken burnuna dolan kokusundan anlayabilmişti ama doğrusu kokusuna bu kadar duyarlı oluşunu garipseyerek o konuşana kadar gelişini fark etmemiş gibi davranmayı seçmişti. 

Aynı zamanda Louis'ten de ses çıkmıyordu çünkü küçük olan kapının girişinde durmuş alfadan yayılan güven verici auranın karnında uçurduğu kelebeklerden kurtulabilmeyi umarak onun geniş sırtını inceliyordu. Hala aklında Harry'nin şaka yapıyor olsa da onun alfası olduğunu ima etmesi dolanıyordu. Niye buna bu kadar takıldığını da anlamıyordu ama omega olmak ona bir alfası olması gerektiğini hissettiriyor olsa gerekti.

Aradan geçen kısa bir sürenin ardından Harry duyularından şüphe etmeye başlayarak kaşlarını çattı ve arkasını görebilmek için başını çevirdi. Ah, işte güzel çiçek kokusunun sahibi küçük arkadaşı oradaydı. Harry'nin yüzünde tatlı bir gülümseme belirirken Louis alfanın ona dönmesiyle panikleyerek bakışlarını kaçırdı ve çatlayan sesiyle "Günaydın." diyerek içeri yeni giriyormuş gibi bir tavır takındı.

"Günaydın Lou."

Alfanın bakışlarından kaçarak buzdolabına yöneldi ve su dolu sürahiyi çıkarıp tezgahın üzerine bıraktı, arkasından bardakların olduğu dolabı açtığında alt rafın boş olduğunu görmesiyle gözlerini devirdi. Beş erkek birlikte yaşayınca temiz bardak bulmak kolay olmuyordu. Yarı yarıya boş olan üst raftaki bardağı gözüne kestirdiğinde çaktırmadan Harry'i kontrol etti, sabah sabah boyu konusunda dalga konusu olmak planları arasında yoktu. Bardak çok geride olduğu için yetişemeyeceğini bilse de ilk önce parmak uçlarında yükselmeyi denedi. Başarısız olduğunda ise oyalanmadan tezgaha ellerini dayayarak destek aldı, tezgahın üstüne çıkmaya hazırlanırken belini kavrayan eller tarafından havaya kaldırılığında telaşla tutunacak bir yer aradı.

"Korkma tutuyorum."

Zayn omeganın telaşı karşısında gülerek söyledi ve yapmak istediği şekilde onu tezgahın üzerine bıraktı. Louis dizlerinin üzerinde dolaptan destek alarak durabildiğinde sinirle arkasını döndü. Aptal arkadaşının sırıtan suratının yanında bir de gülerek onları izleyen kıvırcığı gördüğünde öfkesi iki katına çıkmıştı.

"Ne yapıyorsun?" diye dişlerinin arasından sorduğunda Zayn yüzünde koruduğu gülümsemesi ile cevap verdi.

"Kaldırıma çıkmaya çalışan minik bir kedi gibi gözüküyordun, ben de dayanamayıp yardım ettim."

Bu sözlerle küçük olanın belirgin elmacık kemiklerine tatlı bir kızarıklık yayıldı. Daha sonra kendini ele verdiğinin farkında olmadan savunmaya geçti.

"Kendim çıkabilirdim, her zaman çıkıyorum."

"Lou..."

Zayn devamını getiremeden volümünü artırarak gülmeye başladığında Louis dolaptan bardağını alarak aşağı zıpladı. Bardağı sürahinin yanına bıraktığında hedefi esmer alfaydı ama ona ulaşamadan Harry arkadan kolunu beline dolayarak omegayı kendine çekti.